Συνεχίζονται οι παράνομες ενέργειες από πλευράς της Τουρκίας, τόσο σε αέρα, όσο και σε θάλασσα. Αυτή τη φορά, με την ανακήρυξη νέας τουρκικής γεώτρησης. Συγκεκριμένα, το γεωτρύπανο «Αμπντουλχαμίτ Χαν», που θα ξεκινούσε στις 9 Αυγούστου από τη Μερσίνη να επιτελέσει την πρώτη του αποστολή, αναχώρησε την 1η Αυγούστου, προβληματίζοντας έντονα για την πραγματική σκοπιμότητα του Τούρκου ηγέτη. Η πρώτη προετοιμασία του τουρκικού γεωτρύπανου φαίνεται να έχει ολοκληρωθεί, καθώς επέστρεψε χθες στο αγκυροβόλιο του Τασουκού, επομένως αναμένεται να αναχωρήσει ξανά στις 9 Αυγούστου. Το δε μέρος που προγραμματίζεται να γίνει η γεώτρηση δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί, αλλά πρόκειται για περιοχή εντός της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο ψευδοηγέτης Ερσίν Τατάρ, σε πρόσφατη δήλωσή του, υποστήριξε πως το νέο γεωτρύπανο «θα προστατεύσει τα δικαιώματα και το δίκαιο της Τουρκίας στις θάλασσες» και πως «με τις διάφορες γεωτρήσεις του, ένα τέτοιο πλοίο θα προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες βεβαίως στην έρευνα και στην ανάπτυξη του πλούτου που διεκδικείται σε αυτές τις περιοχές».

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στα επεισόδια που διαδραματίζονται στο Αιγαίο, υποστηρίζοντας την καταπάτηση της συμφωνίας της Λωζάννης του 1923 από την πλευρά της Ελλάδας για τον εξοπλισμό των νησιών και τη δήθεν «πρόκληση και ενόχληση στην Τουρκία». Αξίζει να αναφερθεί ότι το καθεστώς των νήσων Λήμνου και Σαμοθράκης διέπεται από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923, η οποία αντικαταστάθηκε με τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936, κάτι που αναγνωρίστηκε από την ίδια την Τουρκία. Επομένως, όσον αφορά τα δύο αυτά νησιά, το επιχείρημα της Τουρκίας είναι άτοπο. Επίσης, το καθεστώς των νήσων Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923. Όσον αφορά τα συγκεκριμένα νησιά, δεν προβλέπεται η αποστρατιωτικοποίησή τους στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης. Άρα, και σε αυτήν την περίπτωση, τα επιχειρήματα των Τούρκων δεν είναι έγκυρα.

Τα μοναδικά νησιά, τα οποία τελούν υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης, είναι τα Δωδεκάνησα. Το καθεστώς των Δωδεκανήσων διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947. Όμως, από τη στιγμή που υπάρχει το ΝΑΤΟ, το οποίο αποτελεί στρατιωτική συμμαχία χωρών, χάνεται ο λόγος ύπαρξης του καθεστώτος. Επίσης, η Τουρκία δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος στη συγκεκριμένη Συνθήκη, επομένως αποτελεί ζήτημα που αφορά άλλα κράτη. Άλλωστε, στη Συνθήκη της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, αναφέρεται ότι «μια συνθήκη δεν δημιουργεί υποχρεώσεις ή δικαιώματα για τρίτες χώρες» εκτός των συμβαλλόμενων. Τέλος, κάθε κυρίαρχο κράτος έχει το δικαίωμα να διατηρεί την άμυνά του σε περίπτωση απειλής από άλλο κράτος. Από τη στιγμή που η Τουρκία παραβιάζει αδιάκοπα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ο εξοπλισμός των νησιών είναι νόμιμος και αναγκαίος.

Παράλληλα με όλα αυτά που συμβαίνουν στο Αιγαίο, τα παράνομα σχέδια προς την Ανατολική Μεσόγειο δεν εκλείπουν. Ωστόσο, η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει για άλλη μια φορά αδρανής και νωθρή. Στέκεται στα λόγια και όχι στις πράξεις. Σύμφωνα με τον Υπουργό Εξωτερικών της ΚΔ, Ιωάννη Κασουλίδη, η Κυπριακή Δημοκρατία θα αντιμετωπίσει την πρόκληση. Αν όμως κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν, θα δούμε ότι ανέκαθεν, οι εκπρόσωποι της Κυπριακής Δημοκρατίας «ένιπταν τας χείρας τους» και αδιαφορούσαν στις απανωτές προκλήσεις των Τούρκων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρόσφατο άνοιγμα των οδοφραγμάτων, αλλά και η πρόσφατη διάνοιξη της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου.

Η κίνηση της Άγκυρας εν πολλοίς ήταν αναμενόμενη, καθώς εντάσσεται στην τακτική που ακολουθεί η Τουρκία τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζει, απτόητη, τις παράνομες ενέργειές της, με βασικό γνώμονα το δικό της συμφέρον. Επέλεξε σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την παγκόσμια ασφάλεια και σταθερότητα και ιδιαίτερα στην Ανατολική Μεσόγειο, να αυξήσει την ένταση με την αποστολή του τέταρτου ιδιόκτητου γεωτρύπανού της. Για να αντιμετωπιστεί μια τέτοια απειλή, είναι δεδομένο πως χρειάζονται λύσεις ρεαλιστικές, αλλά και υλοποιήσιμες, που εξυπηρετούν το εθνικό μας συμφέρον.

Απαιτείται μεταξύ άλλων, η ανακήρυξη μιας κοινής ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου, για την ύπαρξη μιας κοινής θαλάσσιας κυριαρχίας, η οποία θα αποτελέσει τροχοπέδη στα μελλοντικά σχέδια της Τουρκίας. Αναμφίβολα, με ένα τέτοιο σχέδιο θα αποκλείσουμε την απειλή από την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο και ο Ελληνισμός θα ισχυροποιηθεί. Παράλληλα, θα πρέπει να απαιτήσουμε, περισσότερο από κάθε άλλο, την επανενεργοποίηση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος μεταξύ των δύο ελληνικών κρατών προς υπεράσπιση των χερσαίων και υδάτινών μας συνόρων. Πέραν αυτών, κάθε συμμαχία με άλλα κράτη θα πρέπει να πραγματοποιείται στο πλαίσιο μιας εθνικής αποτρεπτικής πολιτικής, που είναι ανύπαρκτη. Πρέπει επιτέλους Ελλάδα και Κύπρος να φρενάρουν την τουρκική προκλητική πολιτική και να σταθούν στο ύψος τους, αναλαμβάνοντας κάθε μερίδιο ευθύνης. Επιβάλλεται, λοιπόν, «αμ’ έπος αμ’ έργον» αντίδραση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης