Ο χρόνος τρέχει. Συνεχίζει να κινείται ασταμάτητα από την απαρχή του, διαγράφοντας την ευθεία ατέλειωτη πορεία του. Ακόμα ένας χρόνος φτάνει στο τέλος του κι ακόμα ένας ξεκινάει. Πολλές φορές οι άνθρωποι, χωμένοι στην έμφυτη αφέλεια μας, θαρρούμε ότι με την πάροδο του χρόνου οι καταστάσεις αλλάζουν μαγικά. Ποτέ όμως δεν θα άλλαζε τίποτα, αν δεν υπήρχε ένας άνθρωπος που πίστευε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Όχι μαγικά, αλλά με σκληρή δουλειά και ατέρμονη προσπάθεια.

Οι άνθρωποι χρησιμοποιώντας ως όπλα την θέληση και την αποφασιστικότητα τους, έβαλαν τα θεμέλια για ένα καλύτερο κόσμο. Αυτό όμως δουλεύει και αντίθετα. Οι άνθρωποι με την αδράνεια και την παχυδερμία τους, «έσπρωξαν» καταστάσεις προς την δραματική κατάληξη τους. Και μέσα σε αυτόν τον «θαυμαστό, καινούριο κόσμο» σε μια κηλίδα πάνω στο χάρτη, τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται, η εφαρμογή των Αρχών της Δημοκρατίας αποτελεί παραμύθι για παιδιά και όσοι πιστεύουν στις πανανθρώπινες αξίες αποκαλούνται τρελοί, διχοτομικοί και προδότες.

Αυτό το πανέμορφο Ελληνικό νησάκι παραμένει υπό κατοχή εδώ και 44 χρόνια. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα γιορτάσουν αυτή την «αλλαγή του χρόνου» μακριά από τις πατρογονικές τους εστίες, έχοντας μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα. Μερικές εκατοντάδες άνθρωποι έχουν χαθεί από το 1974 και ακόμα δεν έχει εξακριβωθεί η τύχη τους. Σε αυτό το νησάκι, όπου το ένα τέταρτο των κατοίκων ζει κάτω από τα όρια της φτώχιας, το «κράτος δικαίου» που ονομάζεται Κυπριακή Δημοκρατία, έχει αναγάγειτην διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων σε επιστήμη.

Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου χρόνου συνέβησαν αρκετά γεγονότα που ανάγκασαν τον κουρασμένο πλέον Ελληνικό λαό της Κύπρου να ξυπνήσει και να αντιδράσει, έστω με χλιαρό τρόπο. Το ξεπούλημα του Συνεργατισμού, προς όφελος των ιδιωτικών εταιρειών και του μεγάλου κεφαλαίου, η υποστήριξη της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης στην προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, η σοβαρή κρίση στην Παιδεία στο μέσο του καλοκαιριού, οι αποφυλακίσεις παιδεραστών με προεδρικές χάρες, η αύξηση στα ετήσια τέλη κυκλοφορίας και η κρίση στην Κυπριακή ΑΟΖ με τις αναπάντητες προβοκάτσιες των Τούρκων αξιωματούχων ήταν μερικά από τα θέματα που έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνη του λαού προς το πρόσωπο της πολιτικής ηγεσίας.

Ο λαός μας όμως, ακόμα απέχει χιλιόμετρα μακριά από το να απομακρυνθεί από την προσωπική βόλεψη και ευχαρίστηση και να ξεσηκωθεί διεκδικώντας τα αυτονόητα. «Ποτέ στην ιστορία την αλλαγή δεν έφερνε ο χρόνος, αλλά οι άνθρωποι». Όσο οι άνθρωποι παραμένουν απαθή άβουλα όντα, χειραγωγούμενα από το σάπιο πολιτικό σύστημα, ο καιρός δεν θα επουλώσει καμιά πληγή μόνος του. Δεν θα επιστρέψει μόνος του τις εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες στα σπίτια τους. Δεν θα εξακριβώσει μόνος του τις τύχες των αγνοουμένων μας και δεν θα εξαλείψει μόνος του τις κοινωνικές ανισότητες. «Για να γυρίσει ο Ήλιος, θέλει δουλειά πολλή». Πάρα πολλή. Και επίσης θέλει μυαλό που να θυμάται για ποιο λόγο πρέπει να σηκώνεται ο καθένας από εμάς από το κρεβάτι και να πολεμά σε αντίξοες συνθήκες. Ούτως ή άλλως, όπως μας δίδαξε το παρελθόν, «την Ιστορία την γράφουν οι λίγοι».

Γραφείο Τύπου

Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης