Την εγκυρότητα της συμφωνίας που συμφωνήθηκε μεταξύ της διπλωματίας των Σκοπίων και της Ελλάδας αμφισβητεί με την απαντητική ακυρότητας που κατέθεσε στον Άρειο Πάγο η Παμμακεδονική Ένωση Μακεδονικού Αγώνα Ελλάδας-Αυστραλίας, λόγω παραβιάσεων της Συνθήκης Ειρήνης του Βουκουρεστίου και των συμφωνητικών αυτής, που υπογράφηκε μεταξύ της Ελλάδας και της Σερβίας στις 10 Αυγούστου 1913. Υπογράφηκε αρχικά το Πρωτόκολλο των Αθηνών στις 5 Μαίου 1913 από τους Υπουργούς Εξωτερικών των δύο χωρών και αποφασίστηκε η σύναψη της Συνθήκης Φιλίας και Αμυντικής Συμμαχίας την 1 Ιουνίου 1913 που προέβλεπε κοινά σύνορα για τα δύο κράτη χωρίς την παρεμβολή άλλου κράτους. Ακολούθως, υπογράφηκε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, που παρότι έχει καταπατηθεί από τρίτους δεν έχει πάψει να ισχύει.
Ο Β’ Βαλκανικός Πόλεμος ξεκίνησε αμέσως μετά τη σύναψη της ΕλληνοΣερβικής Αμυντικής Συμφωνίας, όταν η Βουλγαρία επιτέθηκε κατά των δύο αυτών χωρών και της Ρουμανίας που τάχθηκε υπέρ της Συμμαχίας. Η Συνθήκη Ειρήνης του Βουκουρεστίου, καθόρισε τα σύνορα Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Σερβίας, ενώ τα ΕλληνοΣερβικά σύνορα καθορίστηκαν από τις προηγούμενες συμφωνίες. Από τους χάρτες που δημιουργήθηκαν μετά τη Συνθήκη, φαίνεται ξεκάθαρα πως δεν υπάρχει κράτος μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας. Το κράτος των Σκοπίων καταπατά το Πρωτόκολλο των Αθηνών, την ΕλληνοΣερβική Αμυντική Συμφωνία Φιλίας, το Οριοθετικό Πρακτικό Βενιζέλου-Πάσιτς, όπως και τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου.
Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου συνήφθει μεταξύ των νικητών των Βαλκανικών Πολέμων, δηλαδή Ελλάδα, Σερβία, Ρουμανία και τους ηττημένους Βούλγαρους. Η Συνθήκη δεν προέβλεπε την παρεμβολή κανενός κράτους μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας, αντιθέτως προέβλεπε κοινά σύνορα και αμυντική συμμαχία ανάμεσα στις δύο χώρες. Η Συμφωνία τωνς Πρεσπών πραβιάζει το Πρωτόκολλο των Αθηνών και την ΕλληνοΣερβική Συνθήκη Φιλίας και Αμυντικής Συμμαχίας, οι οποίες δεν καταγγέλθηκαν ή αποκυρήχθηκαν από κανένα από τα δύο κράτη.
Ακόμα, για να θεωρήσει κάποιο κράτος που παρεμβαίνουν τα σύνορα του μεταξύ Ελλάδας-Σερβίας τα σύνορα του έγκυρα, πρέπει να συμφωνήσουν η Ελλάδα και η Σερβία, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει τα Σκόπια να εγκαταλείψουν τον ιστορικά λανθασμένο όρο «Μακεδονία», καθώς ποτέ πριν στα σημερινά Βαλκάνια, δεν υπήρξε κράτος που να διεκδικεί αυτό τον όρο. Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην συγκεκριμένη περιοχή υπήρχε ο διαχωρισμός μεταξύ Μοναστηρίου, Κοσσόβου και Θεσσαλονίκης. Δεν υπήρχε διαχωρισμός μεταξύ «Μακεδονίας» και των υπολοίπων.
Το κράτος των Σκοπίων δεν δικαιούται να χρησιμοποιεί αυτό το όνομα και σύνορα, αφού αυτά είναι κεκτημένο του Ελληνικού και του Σερβικού στρατού το 1913. Βάσει της Συνθήκης, Ελλάδα και Σερβία έχουν το δικαίωμα να καθορίσουν τα σύνορα και το όνομα του κράτους αυτού, εάν αποφασίσουν ότι δικαιούται να υφίσταται κράτος μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας. Η Σερβία, μονομερώς, το αποδέκτηκε αυτό. Η Ελλάδα, θα το αποδεκτεί μόνο αν τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη των Πρεσπών. Αν γίνει αυτό όμως, θα πρέπει να απαιτηθεί από τις δύο πλευρές, ένα όνομα που δεν θα περιέχει μέσα τους όρους «Μακεδονία» ή «Σερβία», καθώς μόνο έτσι θα καταπολεμηθούν οι αλυτρωτικές τάσεις του παρεμβαλλόμενου νέου κράτους.
Επίσης, θα πρέπει να θεσπιστούν μέτρα για την προστασία της Ελληνικής και Σερβικής μειονότητας, όσο αφορά την σωστή εκπαίδευση των μειονοτήτων αυτών. Επιπρόσθετα, στη Συμφωνία των Πρεσπών δεν τίθεται θέμα καταστροφής του Ελληνικού Εθνικού Πολιτισμού, κάτι που ξεκάθαρα παραβιάζει τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Η «δημιουργία» της καινούριας «Μακεδονικής» εθνότητας είναι ξεκάθαρα τεχνητή και αδιανόητη. Ποτέ πριν την, ισχύουσα, Συνθήκη δεν υπήρξε κάτι τέτοιο, όπως φαίνεται στις μέχρι τότε επίσημες απογραφές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εν κατακλείδι, για να νομιμοποιηθεί η δημιουργία του κράτους των Σκοπίων πρέπει τα τέσσερα συμβαλλόμενα μέρη της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, δηλαδή Ελλάδα, Σερβία, Ρουμανία και Βουλγαρία να αποφασίσουν από κοινού ότι αποδέχονται τη δημιουργία αυτού του κράτους. Για να γίνει αυτό πρέπει να τεθούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, ούτως ώστε να αποφευχθούν ιστορικές ανακρίβειες και, κατά συνέπειαν, αλυτρωτισμοί από το συγκεκριμένος κράτος. Μόνο έτσι μπορεί να εδραιωθεί η ειρήνη και η σταθερότητα στην συγκεκριμένη περιοχή.
Το γεγονός πως η Ελλάδα ποτέ δεν έχει θέσει θέμα παραβίασης της Συνθήκης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κάτι άλλο πέρα από έγκλημα, από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Η Συμφωνία των Πρεσπών, αν τεθεί σε ισχύ, θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη πράξη εσχάτης προδοσίας από τη κυβέρνηση. Δεν μπορεί να παραδώσει τα κυριαρχικά δικαιώματα που απέκτησε με Αγώνα ο Ελληνικός και ο Σερβικός Στρατός, σε περίοδο ειρήνης. Είναι αδιανόητο από την πλευρά μας να αποδεκτούμε τόσο εύκολα την παραβίαση Διεθνών Συνθηκών.
Ως Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης, χαιρετίζουμε την απόφαση της Παμμακεδονικής Ένωσης Ελλάδος-Αυστραλίας να καταθέσει αυτά τα τόσο σημαντικά ιστορικά στοιχεία, που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας από αυτούς που θα έπρεπε. Καταδικάζουμε τη στάση της Ελληνικής κυβέρνησης πάνω στο Σκοπιανό Ζήτημα. Βιάστηκε να υπογράψει μια Συμφωνία παραχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, χωρίς να πάρει την έγκριση του Ελληνικού λαού. Αυτή η Συμφωνία είναι άκυρη, καθώς εκτός του ότι αποτελεί παραχάραξη της ιστορίας και εκχώρηση εθνικής κληρονομιάς, παραβιάζει και προηγούμενες Διεθνείς Συνθήκες. Εμείς θα συνεχίσουμε τον Αγώνα μας, ούτως ώστε αυτό το συνονθύλευμα που υπογράφηκε στις Πρέσπες να μην τεθεί ποτέ σε ισχύ. Η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων από μια κυβέρνηση μειοψηφίας, η ανιστόρητη δημιουργία καινούριων «εθνοτήτων», όπως και η παραβίαση Συνθηκών θα μας βρίσκουν πάντα αντίθετους για να διαφυλάσσονται τα δικαιώματα του Ελληνισμού και για να αποκαθίσταται πάντα η ιστορική αλήθεια.
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
