Πληθαίνουν τα ψευτοδιλήμματα του τύπου «ομοσπονδία ή διχοτόμηση» από ανθρώπους που παριστάνουν τους ρεαλιστές. Προσπαθούν με νύχια και με δόντια να περάσουν στη συνείδηση του Έλληνα της Κύπρου πως η μόνη εφικτή λύση για το Κυπριακό πρόβλημα είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Το πρόβλημα όμως είναι ότι, ευρύτερα στην κοινωνία, κυριαρχεί η λογική του «εφικτού» που στις πλείστες περιπτώσεις ταυτίζεται με την εύκολη λύση.
Στόχος της κοινωνίας μας αποτελεί το μπάλωμα προβλημάτων με λύσεις από αποφάσεις που πάρθηκαν βεβιασμένα. Δυστυχώς αυτά τα ψευτοδιλήμματα αποσκοπούν κάπου αλλού. Δεν αποκλείουν απλά οποιαδήποτε ουσιαστική λύση, αλλά αφαιρούν και την ελπίδα από τα μυαλά και τις ψυχές των ανθρώπων. Χωρίς την ελπίδα που συνάπτεται με την υπομονή και την εργατικότητα δεν μπορεί κανείς να καταφέρει τίποτα. Είναι σαν ένα αυτοκίνητο χωρίς ελαστικά. Θα προχωρά, όμως κάπου θα σταματήσει.
Λυπηρό είναι το γεγονός ότι μας θέλουν αδρανείς σε ένα Αγώνα που καλά – καλά δεν ξεκίνησε και δεν έχουμε δώσει σχεδόν τίποτα. Μια κοινωνία που θέλει να επιζήσει και όχι να επιβιώσει, πρέπει να στοχεύει στο αδύνατο, στο άπιαστο, σε ένα «όνειρο τρελό». Να βρίσκεται σε μια Εθνική όσο και κοινωνική πάλη με μόνο στόχο το τέλειο. Μόνο τότε θα καταφέρει να ορθοποδήσει και να υψώσει ανάστημα επιδιώκοντας Εθνική και κοινωνική ολοκλήρωση.
Είναι ένας αγώνας που για να δοθεί, πρέπει να βελτιστοποιηθεί ο τομέας της Παιδείας. Με τον όρο Παιδεία δεν εννοείται μόνο η εκπαίδευση στο σχολείο, αλλά και η ευρύτερη γνώση περισσότερων αντικειμένων. Από την έλλειψη βασικής Παιδείας προκύπτουν όλα τα προβλήματα. Μέσω αυτής δημιουργείται ένα πνεύμα ανήσυχο, έτοιμο να σηκώσει κάθε πέτρα για να βρει την αλήθεια. Είναι επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας καλύτερης και εμπεριστατωμένης κριτικής σκέψης, όπλο το οποίο ειδικά στη σύγχρονη εποχή έχει σκουριάσει. Με αυτά τα βέλη στην φαρέτρα μας, ίσως για να γυρίσει ο ήλιος να ΜΗΝ θέλει δουλειά πολλή.
Τέλος, στα οποιαδήποτε διλήμματα δεν απαντούμε με συνθήματα. Απαντούμε με την μόρφωση, τη γνώση, την κριτική σκέψη και με γνώμονα το καλό του Ελληνισμού. Δεν ζητούμε μια κοινωνία αποχαυνωμένη, που να στηρίζεται στην επιφανειακή γνώση. Ζητούμε μια κοινωνία που να αναζητά και να μαθαίνει. Γιατί σαν Ελληνισμός αν είχαμε σωστά δομημένη την κοινωνία μας, τότε πολλά από τα Εθνικά και κοινωνικά προβλήματα δεν θα υπήρχαν.
Ευτυχώς όμως, υπάρχει το μεγαλείο του Ελληνισμού που όσο και να προσπαθήσει κανείς δεν διαγράφεται και ούτε υποβαθμίζεται. Υπάρχουν νέοι που ακόμα και σήμερα, αγωνίζονται. Τρανό παράδειγμα και πρότυπο για εμάς αποτελεί ο Κωνσταντίνος Κατσίφας. Έτσι και εμείς αναζωπυρώνουμε τη φλόγα μέσα μας και προπορευόμαστε απέναντι σε αυτούς που θέλουν να βλάψουν τον Ελληνισμό.
Ολόκληροι τόμοι βιβλίων δεν αρκούν για να περιγράψουν τον υπέρλαμπρο Ελληνισμό. Εμείς ονειρευόμαστε αυτό που μας αρμόζει, αυτό που μας τιμά. Επιθυμούμε και πράττουμε ένα αντικατοχικό Αγώνα Λευτεριάς της Κύπρου που αντλεί ενέργεια από τις θυσίες των Ελλήνων για λευτεριά και δικαιοσύνη.
«ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ»
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης
