Βεβήλωση των ψυχών μας

Μόνο απέχθεια και ντροπή μπορούμε να νιώθουμε γι΄ αυτούς τους δήθεν αδερφούς μας. Δεν τους αρκεί μάλλον που σκότωσαν τις οικογένειές μας τότε που εισέβαλαν με τη βία στο νησί μας, δεν τους αρκεί που μέχρι και σήμερα κατοικούν στα σπίτια μας και χωρίς κανένα δικαίωμα μας τα στερούν, θέλησαν να κτυπήσουν ξανά νεκρούς και ζώντες.

Σύμφωνα με τα Μ.Μ.Ε. στο κατεχόμενο χωριό Μια Μηλιά, βεβηλώθηκε για δεύτερη φορά το κοιμητήριο. Συγκεκριμένα, η πραγματικότητα, η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι αν και το κοιμητήριο αναστηλώθηκε από τους νόμιμους κατοίκους του χωριού, μετά την διάνοιξη των οδοφραγμάτων, οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να αντέξουν την ευλάβεια που δείχναμε στους νεκρούς μας και αποφάσισαν να προκαλέσουν ξανά την υπομονή μας σπάζοντας τάφους, σταυρούς και καταστρέφοντας τα πάντα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη επαφή των συμπολιτών μας με το κοιμητήριο ήταν εξίσου τραγική αφού ένας βοσκός το είχε μετατρέψει σε στάβλο και τα πρόβατα έβοσκαν πάνω από τα μνήματα.

Πόσο δάκρυ πρέπει να ρίξει ο λαός μας; Πόσο πόνο μπορούν να αντέξουν πια οι ψυχές μας; Πόσα κτυπήματα και πόσες απειλές θα ανεχτούμε και κυρίως πόσο ακόμη θα δεχόμαστε να είμαστε τα θύματα, αυτοί που σκύβουν και δεν σηκώνονται;

Δεν είναι όμως μόνο οι Τούρκοι που θέλουν να μας ξεκάνουν. Δυστυχώς σε τούτο το νησί οι πιο πουλημένοι είναι οι πολιτικοί μας ηγέτες, αυτοί που είχαν την εντολή από το λαό να τον υπερασπιστούν μέσω της διπλωματίας. Είναι απαράδεκτο να μην έχουμε την υποστήριξη που απαιτείται. Είναι απαράδεκτο να μην ενδιαφέρονται για το μέλλον μας ή μάλλον να συναινούν στο θάνατο της Κυπριακής Δημοκρατίας και του ελληνισμού μας. Πώς το κάνουν αυτό; Μα φυσικά με τις προτάσεις τους για επίλυση του Κυπριακού προβλήματος μέσω της λύσης της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.  Μέσω της απραγίας τους και της μη διεθνοποίησης του προβλήματος μας. Κι αν νομίζουμε ότι φταίνε μόνο αυτοί πόσο πολύ μεγάλο λάθος κάνουμε. Εμείς οι ίδιοι είμαστε σε μεγάλο βαθμό οι υπαίτιοι όλων όσων μας συμβαίνουν. Βλέπεις αδερφέ όταν έπρεπε να ασκήσεις το εκλογικό σου δικαίωμα δεν πήγες και αν πήγες ψήφισες αυτόν που σου έταξε τα καλύτερα δώρα. Και τώρα; Τώρα που πήρες τα δώρα που ήθελες είσαι ικανοποιημένος; Αύριο που θα σου πάρουν και τα ρούχα που φοράς που ακριβώς θα αποταθείς; Ή θα περιμένεις τις επόμενες εκλογές μήπως και τα πάρεις πίσω; Τι άλλο φταίει; Φταίει που δεν κατεβαίνουμε στου δρόμους και στα στενά να φωνάξουμε και να δείξουμε την ύπαρξη μας. Δεν είναι κρίμα να έχουμε γεμάτα γήπεδα  και γεμάτες καφετέριες τα σαββατοκύριακα και άδειους δρόμους στις πορείες; Μήπως αντί να γράφουμε μια παράγραφο κάτω από ειδήσεις στο facebook ή να κοινοποιούμε πατριωτικά τραγούδια θα έπρεπε να τα φωνάξουμε και να τα τραγουδήσουμε στα οδοφράγματα;

Ξέρουμε όλοι ότι πρέπει να δοθεί ένα τέλος. Ας μην το περιμένουμε να έρθει μόνο του γιατί είτε δεν θα έρθει, είτε θα έρθει ένα τέλος που κανένα δεν συμφέρει εκτός από την Τουρκία. Σήκω από τον καναπέ, κλείσε την τηλεόραση και επιτέλους  άσε το κινητό. Μην είσαι σκυφτός και μην γκρινιάζεις για το τι κάνουν ή δεν κάνουν οι άλλοι. Χρειάζεται να πράξεις και εσύ για να έρθει επιτέλους η Λευτεριά. Δυστυχώς η ελευθερία αν και δεδομένο δεν χαρίζεται σε κανένα, χρειάζεται να παλέψεις γι΄ αυτην και να την υπερασπιστείς σαν λύκος που του κλέβουν την τροφή. Η γη μας είναι η συνέχεια μας, η γη μας είναι η ύπαρξη μας, η γη μας είναι εσύ και εμείς.

Ως Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης έχουμε την ανάγκη να καταδικάσουμε τις απάνθρωπες ενέργειες στις οποίες προέβησαν οι Τούρκοι στο κατεχόμενο χωριό μας. Τρέμουν και τους νεκρούς μας οι βάρβαροι αδέρφια! Πρέπει να καταλάβουμε το πόσο τυχεροί είμαστε που είμαστε Έλληνες και ταυτόχρονα οφείλουμε να υπερασπιστούμε την ελληνική μας καταγωγή για να κρατήσουμε αναμμένη τη φλόγα του Ελληνισμού στο νησί μας. Φτάνει! Αρκετά υπομείναμε, αρκετά σιωπήσαμε! Ήρθε η ώρα να αποδείξουμε ότι είμαστε και ότι θέλουμε να παραμείνουμε Έλληνες, ήρθε η ώρα να φέρουμε την απελευθέρωση στο νησί μας και να διώξουμε κάθε τι που αρρωσταίνει τον τόπο μας.

«Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· Αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;» – Νίκος Καζαντζάκης

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης

Μοιράσου το:

ΣΧΕΤΙΚΑ

Η 1η Οκτωβρίου 1960 καθιερώθηκε ως ημέρα ανακήρυξης της «ανεξαρτησίας» της Κύπρου από τους Βρετανούς.

Τα τρία παλληκάρια, που πάνω από όλα έβαλαν τον πόθο τους για Λευτεριά και Ένωση