Στις 24 Απριλίου 1915, μια βάναυση, άνιση και ατελείωτη γενοκτονία ξεκίνησε κατά των Αρμενίων που ζούσαν κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό. Με τις διαταγές του Υπουργού Εσωτερικών, Ταλάατ Πασά, το Κίνημα των Νεοτούρκων ξεκίνησε να σφάζει ανελέητα, συνεχίζοντας το έργο που είχε ήδη ξεκινήσει από πριν ο Σουλτάνος, τότε, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Αβδούλ Χαμίτ Β’ ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα. Την εποχή του Σουλτανάτου του Αβδούλ Χαμίτ Β’ σφαγιάστηκαν 300 χιλιάδες Αρμένιοι και άλλοι Χριστιανικοί πληθυσμοί.
Ήδη από το 1908, όταν και ανέβηκαν στην εξουσία οι Νεότουρκοι, ξεκίνησαν τους πρώτους διωγμούς κατά των Χριατιανικών πληθυσμών. Αλλά συμβολικά, στις 24 Απριλίου κάθε έτους τιμάται η μνήμη των 1500000 Αρμενίων που πέθαναν, λόγω του ότι αυτή την ημερομηνία το 1915, γύρω στους 250 Αρμένιους διανοούμενους της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκαν και στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και εκατοντάδες άλλοι Αρμένιοι κάτοικοι απαγχονίστηκαν. Αυτή η μέρα έμεινε γνωστή ως μέρα έναρξης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Αυτή ήταν η πρώτη Γενοκτονία του 20ου αιώνα.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων, τελείωσε το 1918 όταν και ο αριθμός των σφαγιασθέντων έφτασε το 1.5 εκατομμύριο ανθρώπους. Πολλά παιδιά Αρμενίων απήχθησαν και τα προσυλήτισαν στο Ισλάμ. Αυτή είναι μια πολύ γνωστή τακτική στο φασισιτικό τουρκικό Έθνος καθώς εφαρμόστηκε και σε πολλές άλλες περιπτώσεις από τις αρχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και λέγεται παιδομάζωμα. Πολλές Αρμένιες γυναίκες, κατά την περίοδο αυτή, τις πήραν οι Οθωμανοί, τις βίασαν και τις ένταξαν σε χαρέμια ή χρησιμοποιήθηκαν ως σκλάβες στα σπίτια των Αρμενίων τα οποία έκλεψε από αυτούς η τουρκική κυβέρνηση, ενδεικτικό του πόσο φρικαλέα και απάνθρωπη ήταν η γενοκτονία.
Η Γενοκτονία αυτή έχει αναγνωρισθεί επίσημα από 41 χώρες, κράτη-μέλη του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Κύπρου, ενώ δεν έχει αναγνωρισθεί ακόμα από την τουρκία. Η τουρκία παραμένει ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ από τη διεθνή κοινότητα για αυτές τις βιαιότητες, όπως ατιμώρητη παρέμεινε και για όλες τις βιαιότητες που έκανε. Οι Γενοκτονίες στον Πόντο, την Αρμενία, την Κύπρο αλλά και πιο πρόσφατα στους Κούρδους δεν έχουν ξεχαστεί αλλά ούτε και πρόκειται να ξεχαστούν. Γιατί αν ξεχαστούν κάποια στιγμή θα βρεθεί κάποιο άλλο θύμα. Η τουρκία πρόκειται για ένα κράτος του οποίου τα θεμέλια είναι κτισμένα με το αίμα των δικών μας παππούδων, με το αίμα των αμάχων, των μικρών παιδιών και των γυναικών μας. Αν τους λησμονήσουμε αυτούς, ο επόμενος μπορεί να είσαι εσύ, και αν δεν είσαι εσύ θα είναι κάποιος άλλος για τον οποίο νοιάζεσαι.
Για αυτούς και για άλλους πολλούς λόγους, εμείς, ως Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης, αλλά κυρίως ως νέοι διάχυτοι από τα ιδανικά της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης, τιμάμε τα θύματα της Γενοκτονίας που τόσο άδικα χάθηκαν, και καταδικάζουμε την Τουρκία για τα εγκλήματα τα οποία διέπραξε, αλλά και την Διεθνή Κοινότητα που με τους ποντιοπιλατισμούς και την συνεχιζόμενη ουδέτερη στάση της, μπορεί να καταδίκασε με γλυκανάλατο τρόπο την Γενοκτονία αλλά αφήνει την Τουρκία ατιμώρητη για ακόμα μια φορά.
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
