Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε πολλές κινήσεις – παράνομες εννοείται πάντα- εκ μέρους της Τουρκίας με κεντρικό πυρήνα το φυσικό αέριο της Κύπρου και την ΑΟΖ της.

Ο ψευδόυπουργός οικονομίας και ενέργειας, Οζντίλ Ναμί, βρήκε ευκαιρία, όπως και πολλοί άλλοι, λόγω της αδράνειας και της λανθασμένης διαχείρισης του θέματος από τους ηγέτες της Κυπριακής Δημοκρατίας να ρίξει κι άλλο λάδι στη φωτιά και να εγείρει περαιτέρω τις αντιδράσεις μας. Συγκεκριμένα τον βλέπουμε να δηλώνει τα εξής: «Εμείς πιστεύουμε ότι αυτά είναι προβλήματα που μπορούν να ξεπεραστούν. Αρκεί να συμπεριφερθούμε με αμοιβαίο σεβασμό και να ακολουθήσουμε πολιτικές που θα σέβονται τα δικαιώματα και τα οφέλη και των δύο πλευρών. Εμείς έχουμε αυτή τη βούληση. Εύχομαι να την έχουν κι αυτοί. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο και σε αυτό το θέμα (της ενέργειας) και στα θέματα εμπορίου μπορούμε να συνεχίσουμε διευρύνοντας τις σχέσεις μας.» Ανέφερε μάλιστα και την επιθυμία τους να διευρύνουν τις εμπορικές σχέσεις με την «νότια» Κύπρο … «αρκεί να υπάρχει αμοιβαία επιθυμία και θέληση. Θα τείνουμε πάντα χέρι φιλίας προς αυτούς. »

Τι και ποιος φταίει για την όλη κατάντια μας; Μήπως οι πολιτικοί ηγέτες τούτου του κράτους που έχουν για Ευαγγέλιο τους τον εγωισμό και τη φιλοχρηματία και για Θεό τους τη θέση στην καρέκλα της εξουσίας; Μήπως ευθύνεται ο λαός που το μόνο που κάνει είναι να παρακολουθεί καθιστός από τον καναπέ του τις ειδήσεις των 8; Μήπως φταίει η αμάθεια των νέων και η μη συμμετοχή τους στα κοινά; Τις πταίει; Ποίος ευθύνεται που το ψευδοκράτος έχει όλο και περισσότερες αξιώσεις από την Κυπριακή Δημοκρατία και που φτάσαμε στο σημείο να τους ακούμε να μιλούν για αμοιβαίο σεβασμό των δικαιωμάτων και των δύο πλευρών; Ποιος φταίει για όλα όσα ανενόχλητη πράττει η Τουρκία στο νησί μας, στο χερσαίο, τον εναέριο και θαλάσσιο χώρο μας;

Εύκολα διερωτάται κανείς από πότε ο σεβασμός των δικαιωμάτων ενός λαού είναι πλέον συνώνυμο  με την καταπάτηση της αρχής της πλειοψηφίας, της αρχής του ένας άνθρωπος μια ψήφος, του δικαιώματος της ελεύθερης μετακίνησης, του δικαιώματος του ασύλου της κατοικίας, του δικαιώματος της προσωπικότητας, του δικαιώματος  της κυριαρχίας, του δικαιώματος στη ζωή.

Εύκολα καταλαβαίνουμε όλοι και καλύτερα από όλους η ίδια η Τουρκία ότι είμαστε τόσο υποδουλωμένοι και φοβισμένοι που δεν πρόκειται να σταματήσουμε ούτε και το μικρό της δακτυλάκι.

Πού θα καταλήξουμε όμως και τι αποτελέσματα και συνέπειες θα έχει η ουδέτερη στάση μας; Μήπως στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στον δια παντός και ολοκληρωτικό αφανισμό του ελληνισμού από την Κύπρο; Μήπως η Κύπρος θα καταλήξει να γίνει μια ελεγχόμενη αποικία της Τουρκίας; Μήπως θα χάσουμε κάθε αξίωση που έχουμε κατά της Τουρκίας και μήπως θα διαγράψουμε κάθε συνάνθρωπο μας που έχασε το αίμα του, το σπίτι του, την οικογένεια του, την ελευθερία του; Μήπως τελικά ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΑΝΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΙΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΓΙΑΥΤΟ;

Ως Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου και προειδοποιούμε όλους για τη σοβαρότητα της όλης κατάστασης. Το τρένο προς την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει μπει ήδη στις ράγες και δεν βρίσκει κανένα εμπόδιο για να το σταματήσει. Οι εκπρόσωποι του ψευδοκράτους κινούνται με ταχύτητα φωτός και διεθνοποιούν το πρόβλημα ως δικό τους και φαίνονται τα θύματα και όχι οι θύτες. Η Τουρκία  συνεχίζει ακάθεκτη να παρακούει κάθε διεθνή κανόνα και να καταπατά συλλογικά και ατομικά δικαιώματα μας και δεν υπάρχει τίποτα και κανένας στον ορίζοντα που να την φοβίζει έστω και στο ελάχιστο. Τι περιμένουμε αδέρφια για να ξεσηκωθούμε; Κι αν αύριο θα είναι ήδη αργά; Ο χρόνος τρέχει, το τρένο ακόμα κυλά στις ράγες του και όλο κοντεύει στον προορισμό του… Τι θα κάνεις; Θα το βλέπεις να σε νικά ή θα το νικήσεις;

Γραφείο Τύπου

Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης