Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε γνωμοδότηση σύμφωνα με την οποία, η αποαποικιοποίηση του Μαυρικίου δεν ολοκληρώθηκε νομίμως και η διοίκηση του Αρχιπελάγους Chagos από το Ηνωμένο Βασίλειο συνιστά συνεχιζόμενη παράνομη πράξη που πρέπει να τερματιστεί άμεσα.

Ειδικότερα, τη Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου το Διεθνές Δικαστήριο γνωμοδότησε σχετικά με δύο νομικά ερωτήματα κατόπιν αιτήματος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Το πρώτο ερώτημα ήταν «κατά πόσο η διαδικασία αποαποικιοποίησης του Μαυρικίου, είχε νόμιμα ολοκληρωθεί υπό το φως του Διεθνούς Δικαίου, ενόσω ο Μαυρίκιος κατέστη ανεξάρτητο κράτος το 1968, μετά τον διαχωρισμό των νησιών του Αρχιπελάγους Chagos από την επικράτεια του». Το δεύτερο σχετιζόταν με το «ποιές είναι οι επιπτώσεις κάτω από το Διεθνές Δίκαιο, οι οποίες προκύπτουν από τη συνεχιζόμενη διοίκηση από μέρους του Ηνωμένου Βασιλείου, του Αρχιπελάγους Chagos».

Το Δικαστήριο της Χάγης, όσον αφορά το πρώτο ερώτημα γνωμοδότησε πως όταν ανεξαρτητοποιήθηκε ο Μαυρίκιος το 1968, δεν ολοκληρώθηκε νόμιμα η αποαποκοιοποίησή του με βάση το Διεθνές Δίκαιο, εφόσον το Αρχιπέλαγος Chagos διαχωρίστηκε και ενσωματώθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο ως αποικία. Όσον αφορά το δεύτερο νομικό ερώτημα, κρίθηκε ως παράνομη πράξη η συνεχιζόμενη άσκηση της διοίκησης του τμήματος του Μαυρικίου που διαχωρίστηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο. Η γνωμοδότηση εξεδόθη με 13 ψήφους έναντι 1 και για τα δύο ερωτήματα.

Άλλα κύρια σημεία της γνωμοδότησης ήταν ότι «Δε νοείται νόμιμη σύναψη διεθνούς σύμβασης, εκεί όπου ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη τελεί υπό τη διοίκηση του άλλου μέρους», καθώς και το γεγονός πως οι επιπτώσεις της μη νόμιμης αποαποκιοποίησης του Μαυρικίου και της παράνομης διοίκησης του αποχωρισθέντος τμήματος του θα εξετάζονται κατά το Διεθνές Δίκαιο όπως αυτό ισχύει σήμερα. Επιπρόσθετα, αναφέρεται πως η «συνεχιζόμενη άσκηση διοίκησης εδάφους από την πρώην αποικιακή δύναμη, το οποίο δεν κατέστη μέρος της αποαποικιοποίησης, συνιστά συνεχιζόμενη παράνομη διεθνώς πράξη και πρέπει να τερματιστεί το συντομότερο δυνατό». Αξίζει να σημειωθεί πως η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου δεν είναι δεσμευτική για τα δύο κράτη.

Ενώπιον του Δικαστηρίου είχαν αγορεύσει εκπρόσωποι 22 χωρών. Ανάμεσα τους ήταν και η Κύπρος της οποίας το 3% του εδάφους της, αποτελεί Βρετανική στρατιωτική βάση. Ο Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας, Κώστας Κληρίδης, είχε διατυπώσει τη θέση ότι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση είναι το ίδιο αναφαίρετο όπως και η κυριαρχία ενός κράτους, σημειώνοντας ότι η αποικιοκρατία αποτελεί παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου επιβεβαιώνει την παράνομη ύπαρξη των Βρετανικών στρατιωτικών βάσεων στο νησί μας. Το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί φαινομενικά να αποχώρησε από τις πρώην αποικίες του, όμως μέσω των βάσεων διατήρησε με κάθε δυνατό τρόπο την ισχύ του στην περιοχή. Όπως διατύπωσε το Διεθνές Δικαστήριο «η διοίκηση εδάφους που δεν αποτέλεσε μέρος της αποαποικιοποίησης πρέπει να τερματιστεί το συντομότερο δυνατόν». Ελπίζουμε η θέση αυτή να λάβει σάρκα και οστά στη Κύπρο μας και η ματωμένη Ελληνική γη της να απαλλαγεί από τον Άγγλο κατακτητή οριστικά.

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης