Στις 26 Αυγούστου, ο πρωθυπουργός της Ελλάδος, Κυριάκος Μητσοτάκης, κατέθεσε στη Βουλή των Ελλήνων νομοσχέδιο, το οποίο προνοεί την επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδος στην περιοχή του Ιονίου από τα έξι στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Συγκεκριμένα, ανέφερε πως «Άμεσα με νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή, η Ελλάδα επεκτείνει την Αιγιαλίτιδα ζώνη προς δυσμάς από τα 6 στα 12 μίλια».
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1936 η Ελλάδα καθόρισε το εύρος των χωρικών της υδάτων στα 6 ναυτικά μίλια από τις παραθαλάσσιες τις ακτές, όπως απαιτείτο με βάση τον τότε κανονισμό. Όμως, δεν προχώρησε από τότε στην επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, όπως έπραξαν τα υπόλοιπα 149 παραθαλάσσια κράτη του κόσμου. Να τονίσουμε πως η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κράτους, σύμφωνα με το άρθρο 3 της Συμβάσεως του Δικαίου της Θάλασσας του 1982. Δυστυχώς, στο παρελθόν η Ελλάδα, κατά τις λεγόμενες «διερευνητικές συνομιλίες», δέχθηκε να συζητήσει με την Τουρκία τον τρόπο ασκήσεως του συγκεκριμένου, μονομερούς δικαιώματος. Οι δύο πλευρές συζήτησαν, χωρίς να καταλήξουν, εάν σε κάποιες νησιωτικές περιοχές που βρίσκονται κοντά στην Τουρκία γινόταν περιορισμένη επέκταση των χωρικών υδάτων ή εάν σε κάποια σημεία δεν υπήρχε καμία επέκταση.
Συνεπώς, η απόφαση για επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδας είναι εθνικής σημασίας. Η Ελλάδα μετά και τις συμφωνίες με τα γειτονικά κράτη, μερικώς με την Αίγυπτο και ολικώς με την Ιταλία, προσπαθεί να νομιμοποιήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην περιοχή του Ιονίου. Παράλληλα όμως, το ίδιο οφείλει να πραγματοποιήσει και στην περιοχή του Αιγαίου, όπου τις τελευταίες μέρες διαπράττεται μια καθημερινή θαλάσσια παραβίαση από τα τούρκικα πολεμικά και ερευνητικά πλοία, μέσα από τις παράνομες τουρκικές «NAVTEX», αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδος στην περιοχή. Σίγουρα, οι όποιες βεβιασμένες κινήσεις θα αυξήσουν την ένταση, αφού τις τελευταίες μέρες βιώνουμε ένα τεταμένο κλίμα στην περιοχή, με το ενδεχόμενο ενός ατυχήματος ή σκόπιμου επεισοδίου να φαντάζει πιο πιθανό από ποτέ.
Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, λοιπόν, η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας, σύμφωνα πάντα με το Διεθνές Δίκαιο. Βέβαια, η περιοχή του Αιγαίου αποτελεί μια περίπλοκη περίπτωση, λόγω των δεκάδων νησιών και βραχονησίδων, όπου η Τουρκία επιδιώκει παράδοξα να θέσει τους δικούς της περιορισμούς. Το Αιγαίο πράγματι αποτελεί κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα, εντούτοις, όμως, σε κλειστές ή ημίκλειστες θάλασσες υπάρχει υποχρέωση συνεργασίας των παράκτιων κρατών, μόνον, σε θέματα περιβάλλοντος και θαλάσσιας επιστημονικής έρευνας, και όχι στην άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων κάθε κράτους. Επομένως, η Τουρκία δεν δύναται να αποτρέψει μια ενδεχομένη επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδας στην περιοχή των νησιών του Αιγαίου.
Η τμηματική άσκηση του δικαιώματος των 12 ν.μ, τη δεδομένη στιγμή, είναι δυνατόν να ενισχύσει το απαράδεκτο επιχείρημα της Άγκυρας, ότι στο Αιγαίο υφίσταται ειδική περίπτωση και πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από το Διεθνές Δίκαιο, εκτός αν προχωρήσουμε ταχύτατα σε αύξηση της κυριαρχίας μας στα 12 ν.μ και στο Αιγαίο. Χωρίς αμφιβολία, η ελληνική κυβέρνηση καλείται με σοβαρότητα, χωρίς όμως αίσθημα φόβου και ηττοπάθειας, να εκμηδενίσει τις τουρκικές επεκτατικές βλέψεις που γιγαντώνονται το τελευταίο διάστημα. Ο φυσικός πλούτος της περιοχής ανήκει στους δίκαιους κατόχους του και κανένας τραμπουκισμός ή απειλή δεν θα σταματήσουν την άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα τόσο στο Ιόνιο όσο και στο Αιγαίο, χωρίς να «καθίσει» σε κανένα τραπέζι διαλόγου με τους «ηθικά ανήθικους» γείτονες για δικαιώματα, νομικά κατοχυρωμένα από διεθνείς συμβάσεις. Σε ενδεχόμενη περίπτωση, που οι κυβερνώντες διαπραγματευτούν για τον φυσικό πλούτο της χώρας, τότε θα αναφερόμαστε σε μια καθαρά Εθνική προδοσία, ξεπουλώντας κάθε αίσθημα κυριαρχίας του Ελληνισμού και του Δικαίου.
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
