28 Οκτωβρίου 1940. Τις πρώτες πρωινές ώρες, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, Εμμανουέλε Γκράτσι, παραδίδει τελεσίγραφο στον Έλληνα δικτάτορα, Ιωάννη Μεταξά, με το οποίο η Ιταλία ζητούσε την παράδοση της χώρας. Απαιτούσε ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού, προκειμένου αργότερα να καταλάβει σημεία της Ελλάδας για την κάλυψη αναγκων ανεφοδιασμού και διευκολύνσεων για τις μετέπειτα προώθησης του στην Αφρική.
Μετά την ιστορική φράση του Ιωάννη Μεταξα «Alors, c’est la guerre» στον Ιταλό Πρέσβη, που σήμαινε «ΟΧΙ», ξεκίνησε ο Ελληνοιταλικός πόλεμος. Παρακάτω παραθέτουμε απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Ιταλού Πρέσβη Γκράτσι.
«Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος…, ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».
Το περήφανο «ΟΧΙ» του Μεταξά εξέφραζε την άρνηση παράδοσης της χώρας, το Ελληνικό λαϊκό αίσθημα και την άρνηση της υποταγής και της υποδούλωσης στο φασιστικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι. Μετά την κατάκτηση της Αλβανίας το 1939 και πολλών βρετανικών βάσεων στην Αφρική, επιθυμούσε να ισχυροποιήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας στα Βαλκάνια και να κυριαρχήσει στη Μεσόγειο, με σκοπό να αποδείξει στους Γερμανούς συμμάχους του Άξονα, ότι μπορεί και αυτός να οδηγήσει την Ιταλία σε ανάλογες στρατιωτικές επιτυχίες παρόμοιες του Αδόλφου Χίτλερ.
Ο ελληνικός στρατός αντεπιτέθηκε και ανάγκασε τον ιταλικό σε υποχώρηση. Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, σχεδόν το ένα τέταρτο του εδάφους της Αλβανίας είχε καταληφθεί από τους Ελληνες. Ο ελληνικός στρατός, αφού απέκρουσε την ξαφνική επίθεση στα βουνά της Πίνδου, προχώρησε νικηφόρα και μπήκε στη Βόρεια Ήπειρο, όπου οι Έλληνες κάτοικοι τον υποδέχτηκαν ως ελευθερωτή. Οι Ιταλοί επιχείρησαν να αντεπιτεθούν τον Μάρτιο του 1941, αντεπίθεση όμως η οποία απέτυχε.
Ο Χίτλερ, βλέποντας ότι οι Ιταλοί παρά τον τελειότερο εξοπλισμό και τις μεγαλύτερες δυνάμεις τους δεν μπορούσαν να κατακτήσουν την Ελλάδα των ηρωικών αγωνιστών, αποφάσισε να επέμβει ο ίδιος, τον Απρίλιο του 1941. Ο στρατός μας, που υπερασπιζόταν το Ρούπελ και τα άλλα οχυρά στα σύνορα με τη Βουλγαρία, αγωνίστηκε ηρωικά. Η Ελλάδα όμως δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα και τους δυο επιδρομείς. Οι Γερμανοί, για να την κατακτήσουν, αναγκάστηκαν να θυσιάσουν διαλεχτά τμήματα του στρατού τους.
Ο ηρωικός αγώνας του ελληνικού στρατού, εκτός από τις μεγάλες απώλειες που προκάλεσε στον Άξονα, ανάγκασε τη Γερμανία να καθυστερήσει την επίθεση της εναντίον της Ρωσίας. Αυτή η καθυστέρηση συνέβαλε στην τελική ήττα των Γερμανών, οι οποίοι, εκτός από την αντίσταση των Ρώσων, είχαν να αντιμετωπίσουν και τον ανυπόφορο ρωσικό χειμώνα.
Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Έλλαδα, παραχώρησαν τμήματα της Μακεδονίας και της Θράκης στους συμμάχους τους Βουλγάρους. Την υπόλοιπη χώρα τη μοιράστηκαν με τους Ιταλούς. Στην Ελλάδα ξεκίνησε η τριπλή κατοχή. Η πείνα και η εξαθλίωση μάστιζαν τον λαό. Τα τρόφιμα ήταν ελάχιστα, αφού τα περισσότερα τα έπαιρναν οι κατακτητές. Η κατάσταση στις πόλεις και κυρίως στην Αθήνα ήταν απελπιστική.
Ο ελληνικός λαός όμως, δεν έσκυψε το κεφάλι, δεν λύγισε. Σύντομα, άρχισε ο ανταρτοπόλεμος εναντίον των κατακτητών στα ελληνικά βουνά. Περιοχές ολόκληρες απελευθερώθηκαν και στην «Ελεύθερη Ελλάδα» που δημιουργήθηκε με τον τρόπο αυτό λειτούργησαν νέοι θεσμοί.
Οι Γερμανοί αντέδρασαν με μανία: φυλάκιζαν, βασάνιζαν, κατάστρεφαν και έκαιγαν πόλεις και ολόκληρα χωριά. Χιλιάδες άνθρωποι αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν. Η απελευθέρωση της Ελλάδας ήρθε στις 12 Οκτωβρίου 1944. Αργότερα, η Ελλάδα κατάφερε να προσαρτήσει τα Δωδεκάνησα, τα οποία μέχρι τότε ήταν στην ιταλική κατοχή.
Ως Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης τιμούμε και γιορτάζουμε την ηρωική στάση ολόκληρου του Ελληνισμού απέναντι στο φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι και του Χίτλερ. Η ηρωική στάση των Ελλήνων αγωνιστών και η άρνηση υποδούλωσης στον κατακτητή, πρέπει να αποτελεί παράδειγμα και φάρο για την Άπελευθέρωση της Κύπρου μας και την μετέπειτα Ένωσή της με τη μητέρα Ελλάδα!
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει,
δεν την σκιάζει φοβέρα καμμιά,
μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει,
και ξανά προς την δόξα τραβά !!!
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ! ΖΗΤΩ ΤΟ ΟΧΙ! ΖΗΤΩ Η 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
