Σε δεξίωση στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ με οικοδεσπότη τον διάδοχο του βρετανικού θρόνου και της βασίλισσας Ελισάβετ, Κάρολο, μετέβη ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης. Η επίσκεψη του ξεκίνησε στις 3 Μαρτίου ημέρα που οι Άγγλοι έκαψαν ζωντανό το Γρηγόρη Αυξεντίου στα βουνά του Μαχαιρά και το συμπόσιο πραγματοποιήθηκε στις 4 Μαρτίου. Η δεξίωση ήταν γεμάτη πυροτεχνήματα, σε μια προσπάθεια να δωθούν εντυπώσεις οι οποίες σε καμιά περίπτωση δεν αρμόζουν στις σχέσεις μεταξύ Κύπρου και Ηνωμένου Βασιλείου.
Φαίνεται πως τελικά ο άνθρωπος αν και μπορεί να έζησε κάποια γεγονότα δεν μπορεί να τα επαναφέρει στη μνήμη του. Ήταν μια δεξίωση που άφησε πίσω της όλη την ιστορία της Κύπρου και τις πιο ένδοξες θυσίες των παλικαριών της. Είναι αμέτρητες οι καταστροφικές πολιτικές που εφάρμοσε το Ηνωμένο Βασίλειο στην Κύπρο που ξεκίνησαν από την Αγγλοκρατία, κορυφώθηκαν με την εισβολή του 1974 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα αφού τα συμφέροντα τους εξυπηρετούνται μέσω των βάσεων που διατηρούν ακόμα στο νησί μας. Ίσως γι’αυτό έχουμε τόσο «φιλικές» σχέσεις.
Ο Πρίγκιπας Κάρολος ανάφερε για τους Κύπριους ότι «Όπου κι αν εγκαταστάθηκαν, οι κοινότητες αυτές άνθισαν, έκαναν τρομερή διαφορά στην κοινωνία, στην οικονομία και στον πολιτισμό μας». Δεν διερωτήθηκε κανένας από του παρευρισκόμενους γιατί το Ηνωμένο Βασίλειο δεν επέτρεψε και στους Έλληνες της Κύπρου να πράξουν το ίδιο και στη μεγαλόνησο; Αντιθέτως μας ευνούχισαν αφού μας αιχμαλώτισαν στην «Κυπριακή Δημοκρατία» στερώντας μας την αυτοδιάθεση μας και κατ’ επέκταση τον πόθο μας για Ένωση. Ας άφηναν και στην Κύπρο ένα ανθό να ανθίσει και ας μην τον έκοβαν. Τους τρόμαζε όμως τόσο πολύ. Γιατί είδαν με τα ίδια τους τα μάτια μέχρι που θα μπορούσαμε να φτάσουμε αν δεν έλεγχε κάποιος το νησί μας και σίγουρα δεν θα εξυπηρετούνταν τα μεγάλα συμφέροντα τους.
Ο κ. Αναστασιάδης φαίνεται πως αναφέρεται επιλεκτικά στην ιστορία. Τόλμησε να αναφερθεί στους Παγκόσμιους πολέμους και στην προσφορά των Κυπριών στο «πλευρό» των Βρετανών. Οι Κύπριοι εθελοντές στον πρώτο και δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο δέχτηκαν από τους Άγγλους την υπόσχεση πως αν πολεμήσουν «για την Ελλάδα» όπως ανέφεραν, τότε η Κύπρος θα ενωνόταν με τη Μάνα της. Αντιθέτως, οι Βρετανοί δεν τήρησαν την υπόσχεση τους. «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω», μα παραδώσατε την ιστορία της και καθημερινά την πατρίδα κ. Αναστασιάδη. Τα παλικάρια που πολέμησαν, ήταν έτοιμα να θυσιάσουν ακόμα και τη ζωή τους γιατί πίστευαν πως ο πόθος τους θα εκπληρωνόταν και η Κύπρος μας τελικά θα βρισκόταν στην αγκαλιά της Μάνας Ελλάδας. Αυτό τους γαλήνευε τη ψυχή, αυτό τους ωθούσε να αγωνιστούν.
Παρευρέθηκε λοιπόν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια χλιδάτη δεξίωση, ντυμένος με ένα ακριβοπληρωμένο κουστούμι. Μα προτιμότερο θα ήταν να πήγαινε ρακένδυτος με ψηλά το κεφάλι. Ίσως έτσι να συμβόλιζε την Κύπρο που την κατασπάραξαν τα μεγάλα «ψάρια» και όμως στέκει ακόμα αγέρωχη, όπως αρμόζει στο νοτιανατολικότερο κομμάτι της Ελλάδας.
Οι θυσίες των Ηρώων μας έπρεπε να αποτελούν τους οδοδείκτες για αυτούς που ξέχασαν ποιανού τις θέσεις πρέπει να αναδεικνύουν. Όμως, από τα μνήματα του Αυξεντίου και του Παλλικαρίδη ρέει ένας ποταμός. Ένας ποταμός από δάκρια. Το δάκρυ είναι γεμάτο παράπονο και ανησυχία. Δεν θέλουν τυπικές δόξες και στεφάνια οι Ήρωες. Τους αρκεί η γαλανόλευκη που τους σκεπάζει και ότι υπάρχουν συνεχιστές του Αγώνα τους. Ενός Αγώνα διαρκούς μάχης. Άλλωστε μας δίδαξε ο Αυξεντίου πως να αγωνιζόμαστε και πως να πεθαίνουμε. Ο Βαγορής μας δίδαξε πως ακόμα και όταν οδεύουμε προς το θάνατο να είμαστε περήφανοι, όπως αυτός τραγουδούσε περήφανα τον Εθνικό Ύμνο. Δεν είμαστε βγαλμένοι από διαφορετική πάστα κύριοι «αξιωματούχοι». Απλά κάπου μπερδέψατε την πατρίδα με τον συμφέρον, την περηφάνια με την υποταγή και την αγάπη για την πατρίδα με τις «ρεαλιστικές» σας θέσεις.
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
