Η κοινωνία μας πάσχει από τρομερά εγωιστικά σύνδρομα. Δεν θα μπορούσαμε να φτάσουμε σε διαφορετική διαπίστωση, γνωρίζοντας ότι 336 συμπολίτες μας Ελληνοκύπριοι απευθύνθηκαν στη λεγόμενη «επιτροπή ακίνητης περιουσίας» των κατεχομένων, όπως ανέφερε συγκεκριμένα ο ψευδοηγέτης, Ερσίν Τατάρ, σε δημοσιογραφική διάσκεψη στην οποία προέβη.
Δεν το χωράει ο ανθρώπινος εγκέφαλος ότι πολίτες κράτους του οποίου το 36% του εδάφους του βρίσκεται υπό κατοχή, αδιαφορούν για την ανάγκη συλλογικότητας, ως προς την αντιμετώπιση του Κυπριακού και αποτάθηκαν στις κατοχικές αρχές για να τους αποζημιώσει για την παράνομη κατοχή της περιουσίας τους. Αυτό το γεγονός αποτελεί το επιστέγασμα μιας κουλτούρας εγωκεντρικής που ανέπτυξαν οι Έλληνες της Κύπρου και που αυτή εκδηλώνεται με το ξεπούλημα στους Τούρκους των κατεχόμενων μας περιουσιών και της εμπορικής χρήσης των κατεχομένων λόγω των χαμηλών τιμών των προϊόντων του. Το κατοχικό μόρφωμα δεν θα έπρεπε να έχει τη δυνατότητα να «αποζημιώνει» κανένα πολίτη της ΚΔ ως παράνομο που είναι.
Δεν θα μπορούσαμε όμως να παραλείψουμε τις ευθύνες της Πολιτείας για την κατάντια της κοινωνίας μας. Η παιδεία παραμερίζεται από το κράτος και το αποτέλεσμα αυτού είναι να μην πραγματοποιείται προσπάθεια ελληνοκεντρικής καλλιέργειας νέων που επιθυμούν το κοινό καλό, αντιθέτως παρατηρείται μια ακραία εξιδανίκευση του ατόμου σε βάρος της κοινωνίας. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι χρειαζόμαστε ως κοινωνία μια ριζική αναθεώρηση των ιδεών μας σχετικά με την παιδεία του τόπου μας. Η κρίση αξιών που αντιμετωπίζουμε μπορεί να ανατραπεί μόνο αν βάλουμε ως πολίτες στόχο να αλλάξει η κατάσταση πριν να είναι πολύ αργά. Απαιτείται μια ελληνοκεντρική παιδεία που θα προάγει ως υπέρτατα αγαθά το Έθνος και το κοινό καλό και όχι την προσωπική βολή του καθενός.
Απέναντι στην απαξίωση της κοινωνίας, προτάσσουμε τη συλλογική ευθύνη και την ιστορική μνήμη των δεινών της εισβολής. Απέναντι στις προσωπικές ανάγκες, προτάσσουμε την ανάγκη της κυπριακής κοινωνίας για δικαίωση. Δεν θέλουμε αποζημιώσεις από το ψευδοκράτος. Θέλουμε την καταδίκη της Τουρκίας για την εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή. Οι πρόσφυγες, οι αγνοούμενοι, οι νεκροί, οι βιασμένες μάνες και γιαγιάδες μας, τα κατεχόμενα χωριά και σπίτια μας, είναι το κίνητρο για να αντισταθεί κανείς στις σειρήνες που διαλαλεί το κατοχικό καθεστώς περί αποζημίωσης των ιδιοκτητών και τη λησμονιά των τόπων μας. Είναι ανάγκη λοιπόν, ως λαός να πούμε συλλογικά «όχι» στις σειρήνες της λήθης και ενάντια στα σημεία των καιρών να απαιτήσουμε μια συνολική χάραξη της στρατηγικής μας ως κράτος, σε όλα τα θέματα, έτσι ώστε να βρεθούμε ξανά σε μονοπάτια απελευθέρωσης και εθνικής αναπτέρωσης.
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
