Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν ένα παιδί 35 χρονών, που είχε την ευχή και την κατάρα, να κατάγεται από την μαρτυρική Βόρεια Ήπειρο. Κατάρα γιατί η Βόρειος Ήπειρος είναι αποκομμένη από τον εθνικό κορμό και έχει παραδοθεί εδώ και χρόνια από το ελλαδικό κράτος στις τύχες των Αλβανών. Όμως και ευχή, γιατί όπως διαπιστώσαμε στις κατά καιρούς αποστολές μας στη Βόρεια Ήπειρο, είναι τιμή για κάποιον να είναι Έλληνας Βορειοηπειρώτης.
Μακριά από το Ελλαδικό κράτος, που το να είναι κάποιος πατριώτης θεωρείται πλέον «ντεμοντέ» από τις νεοταξικές σημερινές ιδεολογίες, αυτοί οι άνθρωποι βρήκαν την ευκαιρία να αναπτύξουν μια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα. Οι Βορειοηπειρώτες, παρότι είναι ξεχασμένοι και παρατημένοι, δεν έχουν σταματήσει να αγωνίζονται για τα δίκαια τους.
Σε αυτό το σημείο θέλουμε να καταγγείλουμε και τις συνθήκες εξαθλίωσης, κάτω από τις οποίες ζουν οι κάτοικοι των Ελληνικών περιοχών της Βορείου Ηπείρου. Είναι αναγκασμένοι να υποστούν ένα καθεστώς τρομοκρατίας στην περιοχή. Το Αλβανικό κράτος τους καταπιέζει καθημερινά και είναι αναγκασμένοι να υποστούν φυλετικές διακρίσεις, φτώχεια και ρατσισμό, ασχέτως αν υπάρχει σύμβαση που τους αναγνωρίζει ως εθνική μειονότητα, που υποτίθεται θα έπρεπε να τους προστατεύει.
Κάτω από αυτές τις περιστάσεις ένα νέο παιδί, μεγαλωμένο με τις αρχές και τις αξίες του πατριωτισμού, στο ελληνικότατο χωριό Βουλιαράτες του Αργυρόκαστρου, δεν άντεχε να βλέπει την ιδιαίτερη πατρίδα του κατεχόμενη και τους συμπατριώτες του να ζουν υποδουλωμένοι. Ένιωθε την ανάγκη για έμπρακτη στήριξή τους, για να μπορούν να νιώθουν επιτέλους Ελεύθεροι στο χωριό τους. Ο Κωνσταντίνος πρωταγωνίστησε πάρα πολλές φορές σε σκηνικά στο χωριό του, που ανύψωναν το καταρρακωμένο ηθικό των συγχωριανών του. Αντιστάθηκε πολλές φορές στην αλβανοποίηση του χωριού Βουλιαράτες.
Ο Κωνσταντίνος είχε έντονο το συναίσθημα της αγάπης για την πατρίδα και το έδειχνε σε κάθε ευκαιρία που του παρουσιαζόταν. Αυτός ήταν και ο λόγος που είχε γίνει στόχος από τις αλβανικές αρχές. Βλέπετε, ο Κωνσταντίνος δεν «έτυχε να είναι στο λάθος σημείο, την λάθος στιγμή», όπως μας τα παρουσιάζουν. Είχε απασχολήσει αμέτρητες φορές τις αρχές της Αλβανίας, που είχε αγανακτήσει με την αντιστασιακή του δράση. Έπρεπε να κάνουν κάτι για την περίπτωση του. Έπρεπε να βρουν μια αφορμή για να τον «ξεφορτωθούν». Από τη στιγμή που δεν τους την έδινε, έπρεπε να την δημιουργήσουν.
Τα χωριά της Βορείου Ηπείρου είναι αναγνωρισμένα, εθνικά και θρησκευτικά, ως μειονότητες. Αυτό σημαίνει ότι απολαμβάνουν κάποια μειονοτικά δικαιώματα, παραδείγματος χάρη την ανύψωση της Ελληνικής Σημαίας στις Εθνικές Επετείους και για τα παιδιά, δικαίωμα φοίτησης σε Ελληνόφωνα σχολεία.
Στο σκηνικό της 28ης Οκτωβρίου, η Αλβανική Αστυνομία απείλησε να κατεβάσει την Ελληνική Σημαία, που ανεβάζει κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ο Κωνσταντίνος στο χωριό του. Μετά από μια έντονη λεκτική αντιπαράθεση, σύμφωνα με μαρτυρίες, ένας Αλβανός αστυνομικός δείχνει προκλητικά το όπλο του στον Κωνσταντίνο. Δεν άντεξε άλλο. Δεν άντεξε να είναι υποδουλωμένος. Δεν άντεξε την ταπείνωση και τον εξευτελισμό. Έκανε αυτό που θα έκανε ο καθένας στη θέση του. Πήγε σπίτι, αποχαιρέτησε τη μάνα του και πήρε το όπλο του. Αντιστάθηκε σε αυτούς που τον είχαν υποταγμένο μια ζωή. Πυροβόλησε στον αέρα προς εκφοβισμό και έτρεξε στα βουνά. Μέσα σε ένα σκηνικό με αρκετά θολά σημεία και αρκετά αναπάντητα ερωτήματα, ο Κωνσταντίνος βρίσκεται δολοφονημένος με μια σφαίρα στο κεφάλι και μια στο στήθος. Ένας αγωνιστής της Ελευθερίας, κείτεται στο έδαφος, δολοφονημένος για τις ιδέες του.
Οι Ιδέες όμως δεν πεθαίνουν με δύο σφαίρες και οι νεκροί είναι πραγματικά νεκροί μόνο όταν τους ξεχάσουμε. Σου υποσχόμαστε όμως Κωνσταντίνε ότι δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Γιατί η μνήμη είναι γρανάζι και όσο τρέχει θα μας υπενθυμίζει ότι για να έχουμε Ελεύθερες πατρίδες, θέλουμε Ήρωες. Ήρωες σαν εσένα Κωνσταντίνε, που όπως και ο Αριστοτέλης Γκούμας, αρνήθηκες να υποταχθείς στον αλβανικό καθεστώς και στο ανθελληνικό κράτος του. Η ιστορία θα σε γράψει στη λίστα με τους νικητές. Σου υποσχόμαστε πως θα αγωνιστούμε για τα ιδανικά για τα οποία θυσιάστηκες.
Οι θυσίες του Κωνσταντίνου, του Ισαάκ, του Σολωμού και του Γκούμα δεν θα πάνε χαμένες. Αναζωπύρωσαν το συντετριμμένο εθνικό φρόνημα των Ελλήνων. Αυτοί οι σύγχρονοι Ήρωες, αρνήθηκαν να συμβιβαστούν με τα σημερινά δεδομένα, αρνήθηκαν να υποταχθούν στους κατακτητές, επέλεξαν να μετουσιώσουν σε πράξεις, τις ιδέες τις οποίες εκπροσωπούν. Στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου, αποτυπώνεται το πρόσωπο του κάθε σύγχρονου Εθνομάρτυρα και ο καλύτερος τρόπος να τιμήσεις τη μνήμη ενός Εθνομάρτυρα, είναι να συνεχίσεις τον Αγώνα του.
ΚΑΤΣΙΦΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης
