14 Αυγούστου 1996. Ημέρα Τετάρτη. Ημέρα μνήμης της κατάληψης της Αμμοχώστου και ημέρα της κηδείας του ήρωα Τάσου Ισαάκ. Μια πορεία που κατέληξε σε ένα αιματοβαμμένο πεδίο. Ένα παλληκάρι που δολοφονήθηκε, γιατί δεν άντεξε στη θέα του κόκκινου κουρελόπανου.
Μια ομάδα από Έλληνες Κύπριους διαδηλωτές κατευθύνονται προς το οδόφραγμα της Δερύνειας, με σκοπό την κατάθεση στεφάνων και λουλουδιών στο σημείο της άνανδρης δολοφονίας του Τάσου Ισαάκ. Ανάμεσα στους διαδηλωτές, ο Σολωμός Σολωμού, δεύτερος εξάδελφος του δολοφονηθέντα Ισαάκ, πρόσφυγας από την Αμμόχωστο.
Ώρα 14:20. Ο Σολωμού αρχίζει να αλλάζει πορεία από την κατεύθυνση που κρατούσαν οι υπόλοιποι διαδηλωτές, κατευθυνόμενος προς το πιο κοντινό τουρκικό φυλάκιο. Με ένα τσιγάρο στο στόμα, άρχισε να ανεβαίνει στον ιστό που κρεμόταν η τουρκική σημαία, με σκοπό να την κατεβάσει, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των Τούρκων στρατιωτών. Τρεις πυροβολισμοί και ένα παλληκάρι νεκρό. Έπεσε από τον ιστό δεχόμενος μια σφαίρα στο στόμα, μια στο λαιμό και μια στο στομάχι. Οι Τούρκοι σκοπευτές δεν δίστασαν, αλλά αντιθέτως συνέχισαν να πυροβολούν προς τους υπόλοιπους διαδηλωτές. Στη συνέχεια, οι διαδηλωτές πήραν θέση μάχης και η σορός του αδικοχαμένου λεβέντη απομακρύνθηκε από την περιοχή.
Οι κυπριακές αρχές, βασιζόμενες σε οπτικό υλικό, από βίντεο και φωτογραφίες, κατόρθωσαν να εντοπίσουν τους υπαίτιους για την εν ψυχρώ δολοφονία του Σολωμού. Έτσι, εκδόθηκε διεθνές ένταλμα σύλληψής τους, αλλά κανένας από τους παρακάτω δεν συνελήφθη.
Κενάν Ακίν, λεγόμενος «υπουργός Γεωργίας» του ψευδοκράτους.
Ερντάλ Χατζιαλί Εμανέτ, επικεφαλής των «ειδικών δυνάμεων» στα κατεχόμενα.
Ατίλα Σαβ, επικεφαλής της λεγόμενης «αστυνομίας» των κατεχομένων.
Χασάν Κουνταξί, υποστράτηγος των κατοχικών δυνάμεων.
Μεχμέτ Καρλί, ταξίαρχος των κατοχικών δυνάμεων.
Στις 24 Ιουνίου 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κρίνει ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία του Σολωμού Σολωμού, με βάση το άρθρο 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών. Παράλληλα, επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένειά του.
Ένας λεβέντης που θυσίασε τη ζωή του στα 26 του μόλις χρόνια, γιατί δεν άντεξε να βλέπει το κόκκινο πανί σε περιοχές άκρως Ελληνικές. Η θυσία του Σολωμού Σολωμού και του Τάσου Ισαάκ συγκλόνισε το πανελλήνιο. Δύο ακόμα λεβέντες που έκαναν το ταξίδι της ελευθερίας, δύο ακόμα ήρωες που θυσιάστηκαν για την Απελευθέρωση του πονεμένου μας νησιού. Ακόμα ένας χρόνος και οι δολοφόνοι των δύο παλληκαριών μένουν ατιμώρητοι. Είκοσι επτά χρόνια αργότερα και οι υπαίτιοι δεν έχουν ακόμα «πληρώσει» αλλά «κυβερνούν» την κατεχόμενη πατρίδα μας. Είκοσι επτά χρόνια αργότερα και ο τόπος θυσίας τους διασχίζεται για το χρήμα και τα συμφέροντα. «Σταμάτησε βίαια η πορεία του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Χάσαμε τις ρίζες μας, την εστία μας, τον ομφάλιο λώρο. Κόπηκε η ανάσα της φυλής μας. Όμως, εμείς, δε χάνουμε τις ελπίδες μας». Εμείς ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ.
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
