Σε ένα νησί με βαριά ελληνική κληρονομιά και με προαιώνιο κίνδυνο που πηγάζει από τον βάρβαρο τουρκικό λαό, σε μια Κύπρο ημικατεχόμενη, που ακόμα φέρει πληγές από την εισβολή του Αττίλα του 1974, εμφανίζονται τουρκικές ονομασίες σε οδούς των ελευθέρων περιοχών του. Ονόματα εθνικιστών, τυράννων και δολοφόνων των Ελλήνων και των Αρμενίων, ονόματα πρωταγωνιστών σε εισβολές, σφαγές, γενοκτονίες, ονόματα εφιαλτικά για τον Ελληνισμό.
Οι ονομασίες αυτές προϋπήρχαν της εισβολής και οι περισσότερες καθιερώθηκαν πριν την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960, πιθανόν επί Αγγλοκρατίας, σε τουρκοκυπριακές συνοικίες και περιοχές. Αμέσως μετά την εισβολή, ξεκίνησε ο εκτουρκισμός των τοπωνυμίων της κατεχόμενης Κύπρου με τη μετονομασία σχεδόν όλων των οδών, χωριών και μοναστηριών. Έτσι, τα ιστορικά ονόματα ηλικίας χιλιάδων ετών, αντικαταστάθηκαν από πρωτοεμφανιζόμενα κυρίως τουρκικά τοπωνύμια, με απώτερο σκοπό την αλλοίωση της παράδοσης και της ελληνικής ταυτότητας του τόπου. Αντίθετα, η ΚΔ έχει προβεί ελάχιστες φορές σε τέτοιου είδους ενέργειες, με πρόφαση ως συνήθως τη διατήρηση του «καλού κλίματος» και με σκοπό τη συνέχιση των συνομιλιών για λύση του Κυπριακού. Επίσης, αρκετές φορές η πολιτική ηγεσία της ΚΔ και τα δημοτικά συμβούλια αποφεύγουν ή ακόμη αγνοούν αιτήματα για τη μετονομασία αυτών των οδών.
Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η οδός «Ισταμπούλ» στη Λάρνακα, αντί της ελληνικής ονομασίας «Κωνσταντινούπολη», μια ονομασία που χρησιμοποιείται σήμερα από τους Τούρκους και αποτελεί σύμβολο ήττας και υποδούλωσης του Βυζαντίου κατά την άλωση της Πόλης. Επίσης, η οδός «Μποζ Κουρτ», δηλαδή οδός «Γκρίζων Λύκων» που βρίσκεται στη Λάρνακα, προκαλεί έντονες αντιδράσεις, αφού πρόκειται για την εθνικιστική εγκληματική τουρκική οργάνωση που εμπλέκεται στις δολοφονίες των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού. Εξίσου σημαντική είναι και η οδός «Πιαλέ Πασά», που βρίσκεται στη Λάρνακα, η οποία αντικαταστάθηκε το 2015 από τον Πρόεδρο της ΚΔ, Νίκο Αναστασιάδη, σε μια τεράστια τελετή, επιτρέποντας όμως τη συνέχιση της εμφάνισης του τουρκικού ονόματος του δρόμου σε συγκεκριμένη περιοχή, έτσι ώστε να αποφευχθούν τυχούσες εντάσεις και προβλήματα στις συνομιλίες, υπό την καθοδήγηση των Ηνωμένων Εθνών.
Η πιο πρόσφατη υπόθεση είναι αυτή της οδού «Ταλαάτ Πασά» στην Πάφο, που φέρει το όνομα ενός από τους πρωτεργάτες της γενοκτονίας των Αρμενίων και των Ελλήνων. Τον περασμένο Ιανουάριο η οδός «Ταλαάτ Πασά», έπειτα από αιτήματα της Αρμενικής Κοινότητας και Ελλήνων Ποντίων, μετονομάστηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Πάφου σε οδό «Δικαιοσύνης». Ο τουρκικός τύπος, όπως αναμενόταν, αντέδρασε προπαγανδιστικά και καταδίκασε κατηγορηματικά τη συγκεκριμένη μετονομασία, επικαλούμενος άρθρο του συντάγματος της ΚΔ του 1963, το οποίο σύνταγμα, η «ηγεσία» του ψευδοκράτους δεν αναγνωρίζει θεωρώντας το μη έγκυρο. Οξύμωρη η στάση των Τούρκων για άλλη μια φορά, προφανώς προκλητική με διάχυτη την υποκρισία σε κάθε δήλωση, εφόσον καταδικάζουν τη μετονομασία οδών και τοπωνυμίων, πρακτική που εφάρμοσαν όμως οι ίδιοι στα κατεχόμενά μας εδάφη, μετά την βάρβαρη εισβολή.
Το φαινόμενο της διατήρησης των τουρκικών ονομάτων που πρωταγωνιστούν σε εισβολές, σφαγές και γενοκτονίες είναι τουλάχιστον προσβλητικό προς κάθε Έλληνα Κύπριο, είτε είναι πρόσφυγας είτε όχι, και οι όποιες αντιδράσεις είναι αναμενόμενες και δικαιολογημένες. Πρέπει να λογαριάζουμε την ιστορία μας, τους πρόγονούς μας και να τους υπερασπιζόμαστε, αλλά και να εναντιωνόμαστε σε ενέργειες που τους ατιμώνουν. Εάν θέλουμε τη δικαιοσύνη και την πραγματική ελευθερία του τόπου μας, οφείλουμε να σταματήσουμε να συμβιβαζόμαστε. Μόνο στον δρόμο που χάραξαν οι πρόγονοί μας, μπορούμε να βρούμε τη δύναμη για αγώνα Απελευθέρωσης της πατρίδας μας!
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
