«…Αισθάνομαι τον εαυτόν μου ισχυρόν και γαλήνιον, γιατί έχω τον Χριστόν μέσα μου και είμαι βέβαιος πως θα με βοηθήση μέχρι τέλους. Η τελευταία μου επιθυμία είναι: Να σταθήτε ψύχραιμοι μέχρι τέλους και να προσεύχεσθε για μένα. Δεν θέλω ούτε μοιρολόγια, ούτε θρήνους, παρά μόνο να ευχαριστήτε και να δοξάζετε τον Θεό που με αγάπησε και θέλησε να με πάρει κοντά Του. Θέλω να ξέρετε πως ο υιός και αδελφός σας πέθανε με το χαμόγελο στα χείλη, γιατί κράτησε μέχρι τέλους τον ιερόν όρκον που έδωσε να θυσιαστή χάριν της ελευθερίας της Κύπρου. Να είστε δε βέβαιοι πως γρήγορα θα ανατείλη το άστρον της ελευθερίας και της δικαιοσύνης στο νησί μας, το ψυχρό δε και σκοτεινό χειμώνα των θλίψεων και δοκιμασιών θα επακολουθήση η γλυκειά άνοιξις της γαλήνης και ευτυχίας. Θέλω να είστε υπερήφανοι γιατί ο υιός και αδελφός σας θυσιάστηκε για την κοινήν ελευθερίαν…»

Στέλιος Μαυρομμάτης

«Σεβαστή μου μητέρα χαίρε, οι μόνες λέξεις που μπορούν να ακούσουν από τα χείλη μας οι δυνάσται είναι αυταί: Ελευθερία ή Θάνατος. Αυτές τις λέξεις τις μάθανε και αυτοί οι τοίχοι των φυλακών. Και οι φυλακές αυτές, οι πέτρες ακόμα, το γνωρίζουν, ότι είναι άδικο να κλειδώνονται αθώοι μέσα στα σίδερα με μόνη την κατηγορία ότι είναι Έλληνες της Κύπρου.»

Μιχαήλ Κουτσόφτας

Έτσι αποχαιρετούσαν οι αγωνιστές της Ελευθερίας τα αγαπημένα τους πρόσωπα, μέσα από τα κελιά των φυλακών. Με θάρρος, ταπεινοφροσύνη και βαθιά πίστη στον Χριστό και στα ιδανικά μας, οι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α ήσαν έτοιμοι για τον θάνατο, που θα τους οδηγούσε στα «σκαλοπάτια της Λευτεριάς». Δεν ετίθετο ζήτημα απαιδευσίας για όσους ακολουθούσαν συνειδητά το μονοπάτι της θυσίας, δεν ήταν δηλαδή άβουλα όντα που εκτελούσαν απλώς διαταγές. Αντιθέτως, οι γνώσεις που τους παρείχε η ελληνοχριστιανική τους παιδεία ήταν αυτές που καθοδηγούσαν την κάθε τους ενέργεια και που τους καθιστούσαν «ισχυρούς και γαλήνιους» καθώς διένυαν την τελευταία τους διαδρομή. Η καλλιέργεια των Ελλήνων της Κύπρου μέσα από την ελληνοκεντρική παιδεία ήταν η αιτία της μη «συμμόρφωσής» τους απέναντι στον εκάστοτε εχθρό, εις τους αιώνες των αιώνων. Έτσι, η αντίσταση και η αυτοθυσία ήταν πάντοτε η μόνη επιλογή για την απόκτηση της Ελευθερίας του λαού τους.

Η ραγδαία, όμως, εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης που σημάδεψε και σημαδεύει την παγκόσμια ιστορία κατά τον τελευταίο αιώνα, αποτέλεσε και αποτελεί αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους εκάστοτε ανθρώπους της εξουσίας, εις βάρος της παιδείας μας. Η κατάχρηση της τεχνολογίας οδήγησε σε μεγάλο βαθμό στην απομάκρυνση των ανθρώπων από τις αγνές αξίες και τα αγνά ιδανικά μας, με τα οποία μεγάλωσαν οι πρόγονοί μας. Οδήγησε στην απομάκρυνση των ανθρώπων από τον Δημιουργό τους. Έτσι, ο άνθρωπος υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του και πίστεψε στον ίδιο του τον εαυτό, αφήνοντας στην άκρη Τον Θεό. Ως αποτέλεσμα, τα προσωπικά συμφέροντα του καθενός απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία από την Αρετή, την Ελευθερία, την Πατρίδα, το Έθνος.

Η έλλειψη παιδείας των ανθρώπων δεν αποτελεί ένα σύγχρονο φαινόμενο, όμως είναι γεγονός ότι ακολουθεί μια κατακόρυφη άνοδο τα τελευταία χρόνια. Βεβαίως, δεν προκύπτει μονάχα από την αυξανόμενη αδιαφορία των ανθρώπων ως αποτέλεσμα της δυνατότητας που απέκτησαν να βολεύονται στις δικές τους ανέσεις, παραβλέποντας τα προβλήματα του συνόλου της κοινωνίας, αλλά και από την εντεινόμενη προσπάθεια καταπολέμησης των «αντιστασιακών συνειδήσεων» από τους πολιτικούς ηγέτες κάθε κοινωνίας. Τα κόμματα της «Δημοκρατίας» κατήντησαν από το να υπηρετούν τον λαό, στο να ικανοποιούν τη ματαιοδοξία τους, μέσω της εκμετάλλευσης του λαού.

Η ελληνική κοινωνία της Κύπρου έχει δεχτεί και δέχεται ακόμα χτυπήματα στους διάφορους τομείς της παιδείας, που προέρχονται κυρίως από κομματικούς μηχανισμούς. Ειδικότερα από το 1959, όταν υπογράφηκαν οι κατάπτυστες Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, μέχρι και σήμερα, πραγματοποιείται μια αδιάλειπτη προσπάθεια επιβολής μιας «νέο-κυπριακής» συνείδησης, μακριά από μητέρες πατρίδες, με απώτερο σκοπό την εξουδετέρωση κάθε ίχνους σύνδεσης της Κύπρου με την Μητροπολιτική Ελλάδα. Άλλωστε, το προαιώνιο αίτημα των Ελλήνων Κυπρίων για Αυτοδιάθεση και Ένωση με την Μάνα Ελλάς, δεν συνέφερε τους μεγάλους ηγέτες. Η επιθυμία για Αντίσταση και Ελευθερία έπρεπε να αντικατασταθεί από υποταγή και αδιαφορία.

Τα ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Κοινωνικής Δικτύωσης και το ελεγχόμενο εκπαιδευτικό σύστημα διαδραματίζουν τα τελευταία χρόνια έναν από τους σημαντικότερους ρόλους στην προσπάθεια αλλοίωσης της εθνικής μας ταυτότητας. Είναι γεγονός ότι τα όσα προβάλλονται στα Μέσα, επικεντρώνουν την προσπάθειά τους στη δημιουργία ενός νέου κόσμου χωρίς θρησκείες, έθνη και πολιτισμούς. Επικεντρώνονται στην προώθηση της «αδελφοσύνης» μεταξύ των λαών, χωρίς όμως την ύπαρξη των εθνών, καθώς λανθασμένα «περιορίζουν» την έννοια του Έθνους στα κρατικά σύνορα, σε μια προσπάθεια προβολής του Έθνους ως κάτι που καλλιεργεί το μίσος μεταξύ των διαφορετικών λαών. Σημαντική είναι, επίσης, και η αύξηση της καταναλωτικής μανίας, καθώς η απομάκρυνση των ανθρώπων από τις αγνές αξίες και τα ιδανικά, οδήγησε και στην εξάρτησή τους από τα υλικά αγαθά, κάτι που προωθείται σε μεγάλο βαθμό μέσω των Μ.Μ.Ε και Μ.Κ.Δ. Από την άλλη πλευρά, τα σχολεία μας, που θα έπρεπε να αποτελούν το σημαντικότερο μέσο μόρφωσης των νέων, απέκτησαν «εξετασιοκεντρικό» χαρακτήρα, απομακρύνοντας έτσι τους νέους από το ενδιαφέρον τους για τη γνώση. Έτσι, πολλές φορές καταλήγουν άθελά τους θύματα χειραγώγησης των διαφόρων φορέων που εξυπηρετούν με τον τρόπο αυτό τις επιδιώξεις τους.

Φτάνουμε, λοιπόν, στην σύγχρονη εποχή, παρατηρώντας τους νέους να στρέφονται στον κόσμο της κατανάλωσης και του ατομικισμού. Το χρήμα και η κατανάλωση έχουν αποκτήσει αξία μεγαλύτερη από τα ιδανικά των προγόνων μας, ενώ η λέξη «Αρετή» απουσιάζει από το λεξιλόγιό τους. Αδιαφορούν για το γεγονός ότι η σημερινή «ελευθερία» τους, οφείλεται στους αγώνες των προγόνων μας. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι παρά τις ανέσεις τους, ποτέ δεν ήταν πραγματικά ελεύθεροι. Αδιαφορούν για την ορθή εκμάθηση της Ελληνικής μας Γλώσσας, αξία η οποία ταυτίζεται με την εθνική μας ταυτότητα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σχετικά με την ελληνική γλώσσα, πολλάκις αποδείχθηκε η έλλειψη γλωσσικών γνώσεων από την πλευρά κυρίως των νέων, με τα αποτελέσματα των μαθητών στις καθιερωμένες Παγκύπριες και Πανελλαδικές Εξετάσεις στο μάθημα της Γλώσσας, να αποτελούν κάθε χρόνο ένα τρανταχτό παράδειγμα. Η έλλειψη, όμως, γλωσσικών γνώσεων, ισοδυναμεί με έλλειψη εκτίμησης προς την ελληνική γλώσσα. Η συνέχιση του ανεπίτρεπτου αυτού γεγονότος πρόκειται να βλάψει σοβαρά και τον πολιτισμό μας. Δεν ήταν, βεβαίως, τυχαία η δήλωση του Χένρι Κίσινγκερ, του μεγαλύτερου ανθέλληνα της σύγχρονης εποχής, που πρωτοστάτησε στην εξέλιξη του Κυπριακού ζητήματος σε βάρος των Ελλήνων της Κύπρου, «…πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες, μπορεί τότε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτιστικά και ιστορικά τους αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε τη δυνατότητά τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν…».

Επιβάλλεται άπαντες να αντιληφθούμε ότι η ρίζα των μεγαλύτερων σημερινών εθνικών μας ζητημάτων, βρίσκεται στην απαιδευσία των Ελλήνων, που αποτελεί επίτευγμα μιας χρόνιας προσπάθειας εντολοδόχων υπηρετών της παγκοσμιοποίησης. Εάν επιτρέψουμε την αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας και την αντικατάσταση των αγνών αξιών και των ιδανικών μας, το Ελληνικό Έθνος θα κινδυνεύει να χαθεί, όπως χάθηκαν λαοί που ξέχασαν την ιστορία τους. Η ελληνοκεντρική Παιδεία δεν ισοδυναμεί με την εφαρμογή μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που θα καλλιεργεί τον φανατισμό, αλλά αντιθέτως εμπεριέχει την καλλιέργεια ελληνοχριστιανικών ιδεωδών και κατ’ επέκταση του σεβασμού και της αγάπης προς το Έθνος. Η Ελευθερία ενός λαού αποτελεί το ύψιστο ιδανικό και αλίμονο αν υποβιβάσουμε την αξία της. Όμως, «θέλει αρετήν και τόλμην» για να αποκτηθεί.

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης