Περί χαλαρής Ομοσπονδίας ο λόγος

Και ήρθαν ξανά οι ρήτορες που εδώ και σχεδόν μισό αιώνα προσπαθούν να βάλουν ένα σκουριασμένο κλειδί σε μια πόρτα ανεπιτυχώς, να προτείνουν κάτι «καινούριο που μπορεί να δημιουργήσει προοπτικές για το Κυπριακό». Το καινούριο που προτείνουν αποτελεί ένα έκτρωμα που όμοιο του υπάρχει.

Προτείνει ο Νίκος Αναστασιάδης τη λύση της χαλαρής ομοσπονδίας. Μια λύση που είναι η εφεύρεση της μυστικής συνάντησης στη Νέα Υόρκη, με τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, μετά από παρέμβαση του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκου Κοτζιά. Γιατί ως γνωστόν οι ψεύτες και οι κακοποιοί δρουν στα κρυφά. Αυτό που προτείνουν είναι ένα ομοσπονδιακό κράτος χωρίς ισχυρή κεντρική κυβέρνηση, με αυξημένες αρμοδιότητες στα συνιστώντα κρατίδια. Ένα κράτος-τραβεστί που είναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟ να διαλυθεί από τη γένεσή του.

Οι μόνες αρμοδιότητες της κεντρικής κυβέρνησης θα αφορούν την Εξωτερική πολιτική, την Άμυνα και την Οικονομία. Για να το ωραιοποιήσουν στα αυτιά του κόσμου αποκαλούν αυτό το συνονθύλευμα, αποκεντρωμένη ή «χαλαρή» ομοσπονδία. Στην ουσία όμως, πρόκειται για ένα πρότυπο συνομοσπονδίας δύο κρατών, που τα δύο κρατίδια θα «δένονται» υπό το πρίσμα μιας αδύναμης κεντρικής κυβέρνησης. Συγχαρητήρια Πρόεδρε, βρήκατε την κατάλληλη φόρμουλα για να μην έρθει η διχοτόμηση. Να την ονομάσετε αλλιώς.

Οι λαοπλάνοι εμφανίζονται ως λόγιοι. Χαϊδεύουν τα αυτιά του κόσμου αναφέροντας ότι «θα διασφαλίζεται το ενιαίο της μιας κρατικής οντότητας», αλλά μόνο ένας αφελής δεν μπορεί να κατανοήσει ότι η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό. Λες και δεν ήταν ήδη εξευτελιστική και απεχθής η «λύση» που συζητούσαν. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, ικανοποιούνται περισσότερο οι απαιτήσεις της Άγκυρας και του ψευδοκράτους και το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας γίνεται ολοένα και περισσότερο ρεζίλι στη Διεθνή Κοινότητα.

Όσο αφορά τις αντιδράσεις των υπολοίπων κομμάτων, πέραν του Δημοκρατικού Συναγερμού, ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού, ανέφερε ότι η συζήτηση για αποκεντρωμένη ομοσπονδία, είναι άκαιρη και μπορεί να ανοίξουν το ασκί για αρνητικές εξελίξεις. Η ΕΔΕΚ υποστηρίζει ότι αυτή η λύση δεν στηρίζεται στην βασική υφή του προβλήματος ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Νικόλας Παπαδόπουλος, υποστηρίζει ότι ήδη η μορφή των συνομιλιών είναι καταστροφική, πόσο μάλλον να γίνει πιο χαλαρή από τα ήδη υφιστάμενα τεκταινόμενα. Τα υπόλοιπα κόμματα σχολιάζουν επίσης αρνητικά την συγκεκριμένη εξέλιξη.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, επιτελεί έργον ομοσπονδιακόν. Επιμένει να δίνει συνεχώς το φιλί της ζωής σε ένα μοντέλο που έχει πεθάνει, για να εξυπηρετεί τα καπρίτσια των Τούρκων ηγετών. Πως η συνομοσπονδία δύο κρατών που προτείνεται ως λύση ενός προβλήματος εισβολής και κατοχής, ταυτίζεται με το ευρωπαϊκό κεκτημένο; Πως ΔΕΝ νομιμοποιείται η εισβολή; Πως θα πάνε οι πρόσφυγες στα σπίτια τους; Μήπως αυτή η λύση προλειάνει το δρόμο για δύο κράτη επί μίας νήσου; Μήπως προλειάνει το δρόμο για μια ΠΛΗΡΗ τουρκοποίηση της πατρίδας μας; Όλα αυτά αποτελούν ερωτήματα προς τους τουρκοδιζωνιστές που δεν κατανοούν ότι, η Τουρκία έχει ως στόχο τον έλεγχο ολόκληρης της Κυπριακής επικράτειας και την εξάλειψη του Ελληνισμού της Κύπρου.

Με τις νέες συνθήκες, θα «δημιουργηθούν δύο προϋπάρχοντα» κράτη, που θα συναρμολογήσουν ένα συνεταιρισμό για να έχουν μια διεθνή προσωπικότητα. Αν δεν καταλαβαίνουμε ότι το προαναφερθέν μοντέλο δεν έχει πρόνοιες συνομοσπονδιακού πολιτεύματος, τότε κάπου χάνουμε το νόημα. Τόσο «επαναπροσεγγιστής» έγινε ο πολιτικός άρχοντας αυτού του δόλιου τόπου, που σκαρφίστηκε τις Χαλαρές Πολιτείες Κύπρου, για να πείσει τους ψηφοφόρους του, ότι δεν ξεπουλήθηκαν τα πάντα στο βωμό του χρήματος και της προσωπικής ανέλιξης.

Όσο οι πολιτικοί ηγέτες συνεχίζουν να παίζουν με τις λέξεις και να ψάχνουν τις πιο εύηχες για να τις πασάρουν στον Έλληνα Κύπριο ως λύση, η πατρίδα μας συνεχίζει να είναι κατεχόμενη. Και οποιαδήποτε από αυτές και αν μας παρουσιάσουν ως συμφωνηθείσα, πάλι θα συνεχίσει να είναι. Είτε την ονομάσετε Διζωνική Δικοινοτική, είτε την ονομάσετε χαλαρή αποκεντρωμένη, είτε Διζωαποκεντρωτική τουρκοποιητική, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.

Η πραγματικότητα στο Κυπριακό είναι ότι μετά από το Σχέδιο Ανάν και το Κραν Μοντάνα, φάνηκε το αδιέξοδο που μας φέρνει η πολιτική που ακολουθήθηκε μετά το 1974, με την προσπάθεια επιβολής του διζωνισμού, λόγω των απαιτήσεων της Τουρκίας. Όμως, αυτό το μοντέλο δεν μπορεί να έχει ελπίδες, ακριβώς λόγω των απαιτήσεων της Τουρκίας που προβάλλονται συνεχώς αυξανόμενες.

Κάθε νοήμων άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει ότι η Κυπριακή πλευρά είτε κινείται τυχαία στο Κυπριακό, είτε προδοτικά και δόλια συμφωνεί με τις τουρκικές πολιτικές. Οι ηγέτες μιας κατεχόμενης Κύπρου έπρεπε να πολεμούν για την Απελευθέρωση της πατρίδας μας και όχι για ένα σχέδιο που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη τουρκοποίηση του νησιού μας. Η μόνη ασφάλεια για τον Ελληνισμό της Κύπρου, αυτή τη στιγμή, είναι η διασφάλιση Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κατάλυση της για ένα σχέδιο που μόνο διχασμό μπορεί να επιφέρει αποτελεί πράξη εσχάτης προδοσίας

Ως Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης καταδικάζουμε και απεχθανόμαστε οποιοδήποτε σχέδιο παρεκκλίνει από την μόνη «βιώσιμη» λύση για το Κυπριακό, την Απελευθέρωση. Πόσο μάλλον ένα σχέδιο που όχι μόνο δεν αποτελεί λύση, αλλά «κόβει» με το μαχαίρι την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν παραχωρεί καμιά ασφάλεια στους Έλληνες κατοίκους της. Πως μια μορφή αποκεντρωμένης ομοσπονδίας μπορεί να αλλάξει την πάγια απαίτηση της Τουρκίας για επεμβατικά δικαιώματα και παραμονή του στρατού κατοχής; Απαντάτε τα χιλιάδες αναπάντητα ερωτήματα του λαού και αφήστε τις άτυπες συζητήσεις στα κρυφά και τις συζητήσεις με το κατοχικό καθεστώς που, υποτίθεται, ΔΕΝ αναγνωρίζεται.

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης

Μοιράσου το:

ΣΧΕΤΙΚΑ

Η 1η Οκτωβρίου 1960 καθιερώθηκε ως ημέρα ανακήρυξης της «ανεξαρτησίας» της Κύπρου από τους Βρετανούς.

Τα τρία παλληκάρια, που πάνω από όλα έβαλαν τον πόθο τους για Λευτεριά και Ένωση