Χαρμόσυνα και φέτος θα ηχήσουν οι καμπάνες των εκκλησιών, για να διατυμπανιστεί σε κάθε γωνιά και κάθε στενό, η γέννηση του Θεανθρώπου. Τα Χριστούγεννα από την ονομασία τους {Χριστού- Γέννα} υποδηλώνουν τη γέννηση του Υιού Του Θεού. Αυτή η τόσο μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, μας βοηθά να ζήσουμε την ενανθρώπιση του Χριστού όχι μόνο ως ένα γεγονός της τότε εποχής, αλλά και σαν γεγονός του σήμερα. «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη…» και «Σήμερον ο Χριστός γεννάται», είναι μόνο λίγα από τα πολλά τροπάρια που ψάλλονται εκείνη τη μέρα και μας μεταφέρουν αισθητά στο παρελθόν. Άξιο απορίας όμως, αποτελεί το κατά πόσο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων. Πώς μπορούμε να «γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα» χωρίς την παρουσία του Χριστού; Νιώθουμε άραγε πραγματικά το νόημα των ημερών;
Για τον Χριστιανισμό, τα Χριστούγεννα είναι μια πολύ ξεχωριστή γιορτή. Μια γιορτή όμως, που στις μέρες μας έχει καταντήσει δυστυχώς περισσότερο «εμπορική». Αρχικά, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η κοινωνία που ζούμε χαρακτηρίζεται από άκρατο καταναλωτισμό. Αρκούμαστε στα πολλά και όχι στα λίγα, προτιμώντας την ποσότητα από την ποιότητα. Οι χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις δημιουργούν πλασματικές ανάγκες, οξύνοντας ακόμη περισσότερο τον υλικό ευδαιμονισμό. Δίνουν την αίσθηση της αναγκαιότητας για αγορά δώρων λόγω των ημερών, μετατρέποντας την αξία του δώρου σε υλική και ισοπεδώνοντας τη σημασία της ανιδιοτελούς προσφοράς. Η εμμονή και η εξάρτηση αυτή που αποκτά ο άνθρωπος, οδηγούν σε μια πρόσκαιρη πληρότητα και έτσι ο άνθρωπος «πέφτει» ξανά σε έναν φαύλο κύκλο, μια κατάσταση στην οποία το άτομο δεν είναι ποτέ ευχαριστημένο. Δυστυχώς, ο εορταστικός καταναλωτισμός, ή μάλλον υπερκαταναλωτισμός, μεταφράζεται ως η αναπόφευκτη ακολούθηση του ρεύματος της υπόλοιπης κοινωνίας. Είμαστε προσκολλημένοι στην υλική ευμάρεια, μεγαλώνοντας ακόμη περισσότερο την απόσταση από την πραγματική σημασία της γιορτής.
Στη μάστιγα των «εικονικών» Χριστουγέννων συγκατατάσσεται και ο «εμπορικός» Άγιος Βασίλης. Απογοητευτικό είναι το γεγονός πως αυτή η φιγούρα που απεικονίζεται σε κάθε διαφήμιση, έχει καταντήσει ο «Άγιος» των Χριστουγέννων. Μια διεθνής λαογραφική μορφή και το πλέον κυρίαρχο πρόσωπο του εορτασμού της Πρωτοχρονιάς και των Χριστουγέννων. Στην Ελλάδα, αλλά και γενικότερα στην Ορθοδοξία, ο Άι Βασίλης είναι ο Μέγας Βασίλειος. Είναι ο Άγιος που έζησε στην Καππαδοκία, αφιέρωσε όλη του τη ζωή στους συνανθρώπους του και ήταν ο πρώτος δημιουργός της οργανωμένης φιλανθρωπίας. Η 1η Ιανουαρίου, που είναι η ημερομηνία κοίμησής του, θεωρείται από όλους τους Χριστιανούς ότι φέρνει ευλογία στη νέα χρονιά.
Είναι ευρέως γνωστό ότι ο υλισμός έχει κυριεύσει τον κόσμο και την κοινωνία μας, και πως δυστυχώς οι πραγματικές αξίες και τα ιδανικά έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Δεν είναι δυνατόν να γιορτάζουμε Χριστούγεννα και στο επίκεντρο να βρίσκεται ο εαυτός μας. Προτιμούμε να αγοράζουμε τα πιο ακριβά στολίδια και το πιο ψηλό δέντρο, αδιαφορώντας αν ο διπλανός μας, ο συνάνθρωπός μας δεν έχει στέγη ή ένα πιάτο φαγητό. Τα Ευαγγέλια της Εκκλησίας, αιώνες τώρα, διακηρύσσουν την Ελληνική πίστη, το ότι «Έτσι φανερώθηκε η αγάπη του Θεού σε μας : Aπέστειλε τον Yιό Tου τον μονογενή στον κόσμο, για να ζήσουμε δι’ Aυτού», όπως γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Η μεγαλοσύνη και η μεγαλοψυχία του Θεού για τον άνθρωπο μάς θυμίζουν τα Χριστούγεννα. Αυτή η γιορτή δεν είναι μια ετήσια αναμνηστική γιορτή περί δώρων και λαμπιονιών, αλλά περί αγάπης, μιας αγάπης που ρίζωσε στον κόσμο τη μέρα της Γέννησης του Θεανθρώπου.
Την πραγματική εν Χριστώ αναγέννηση της ψυχής μας, την εκδηλώνουμε έμπρακτα με εκδηλώσεις αγάπης προς τους συνανθρώπους μας, όχι μόνο τα Χριστούγεννα, αλλά καθημερινά. Ο Θεός μάς φίλεψε με το πιο φωτεινό πρότυπο, τον ίδιο του τον Υιό, ο οποίος ήρθε στη γη, ενσαρκώθηκε, ενανθρωπίστηκε και σταυρώθηκε για εμάς, για να μας σώσει από τα δικά μας πάθη. Ήρθε στη γη για να μας απαγκιστρώσει από τα δεσμά της αυτοειδωλοποίησης και του εγωκεντρισμού μας. Ο Θεός μας δίδαξε την αγάπη και την ελεημοσύνη, «Μακάριοι οι ελεήμονες διότι αυτοί ελεηθήσονται».
Ένα άλλο σημάδι που φανερώνει ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει το βαθύ νόημα των Χριστουγέννων είναι πως πλέον είναι ελάχιστοι αυτοί που προετοιμάζονται για να δεχτούν τη γέννηση Του Κυρίου. Ούτε λόγος για πνευματική προετοιμασία, δηλαδή νηστεία και εξομολόγηση. Όλα έχουν καταντήσει τόσο κοσμικά, αλλά και τόσο αντιπνευματικά. Αναγνωρίζουμε τον ερχομό τον Χριστουγέννων από τους δρόμους, τις βιτρίνες των καταστημάτων και από φωταγωγήσεις. Έχουμε γίνει παθητικοί καταναλωτές και όχι πνευματικοί δέκτες.
Είναι χρέος μας, λοιπόν, να αναζητήσουμε και να βρούμε το πραγματικό νόημα των ημερών. Τα Χριστούγεννα είναι αφιερωμένα Στον Χριστό και κάθε φορά που λησμονούμε τη θρησκευτική πτυχή τους, στερούμαστε κάτι σημαντικό και ουσιώδες για την ψυχή μας. Σε τι ωφελεί άραγε να υπερστολίζουμε το σπίτι μας, όταν οι ψυχές μας είναι γυμνές και άδειες από συναίσθημα;
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
