Παρότι οι σχέσεις Γερμανίας και Τουρκίας έχουν παγώσει εδώ και καιρό, η οικονομική κρίση στην Τουρκία, καθώς και οι αψιμαχίες μεταξύ Αμερικής και Τουρκίας, εξανάγκασαν τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να ψάξει νέους συμμάχους, για να ανταπεξέλθει στις δύσκολες συνθήκες που δημιουργήθηκαν. Έτσι τις τελευταίες μέρες προσπαθεί να επανασυνάψει σχέσεις με χώρες από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δυστυχώς όμως για αυτόν, φαίνεται να βρίσκει κλειστές πόρτες από τους εταίρους στην ΕΕ. Συγκεκριμένα στη Γερμανία, η κυβέρνηση αποφάσισε να προσκαλέσει σε δείπνο Γερμανούς βουλευτές από όλους τους πολιτικούς χώρους για να απλώσουν και αυτοί «χείρα φιλίας» προς τον Ερντογάν. Όμως, πολλοί βουλευτές της αντιπολίτευσης φαίνονται να μην είναι τόσο πρόθυμοι να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με τον Τούρκο Νεοσουλτάνο.
Είναι προφανές ότι οι λόγοι που οδήγησαν στην όξυνση των σχέσεων μεταξύ Γερμανίας-Τουρκίας, για πολλούς, δεν έχουν σταματήσει να υφίστανται.
Καλό θα ήταν να πάρουν μερικά παραδείγματα και οι δικοί μας πολιτικοί ηγέτες. Παρόλο που η Τουρκία εδώ και 44 χρόνια κρατά αιχμάλωτο το βόρειο κομμάτι της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι πολιτικοί ηγέτες σε Ελλάδα και Κύπρο συνεχίζουν να συμπεριφέρονται υποτακτικά στον εκάστοτε Τούρκο Πρόεδρο. Δεν θέτουν το πρόβλημα στη σωστή του βάση, ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής και ακολουθούν την πλέον εξευτελιστική πολιτική, θέτοντας τον εαυτό τυος υπόλογο στον Τούρκο πρόεδρο.
Ακόμα και αν οι λόγοι έντασης μεταξύ των δύο κρατών είναι πολύ λιγότερο σημαντικοί από την παράνομη κατοχή κυρίαρχου εδάφους, οι Γερμανοί βουλευτές δεν αποδέχονται να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με τον Ερντογάν και να δειπνήσουν σαν μην έγινε τίποτα. Η έλλειψη ευαισθητοποίησης του Ερντογάν σε ανθρωπιστικά θέματα, η σύλληψη και κράτηση σε τουρκικές φυλακές Γερμανών πολιτών με την κατηγορία της τρομοκρατίας και της συμμετοχής στο πραξικόπημα, κάνουν τους βουλευτές των Φιλελευθέρων να αντιτίθενται στην ιδέα του δείπνου με αυτόν.
Άλλοι κομματικοί σχηματισμοί που απάντησαν αρνητικά μέσω των εκπροσώπων τους είναι οι «Πράσινοι», η «Αριστερά» και η «Εναλλακτική για τη Γερμανία», που ξεκαθάρισαν ότι δεν πρόκειται να δειπνήσουν με ένα τόσο αντιδημοκρατικό πολιτικό ηγέτη. Αντιθέτως όμως, θεωρούν επιτακτική ανάγκη να κάτσουν να συζητήσουν με τον Ερντογάν, καθώς τα προβλήματα στην Τουρκία είναι πολύ σοβαρά και πρέπει να επιλυθούν. Είναι υποκριτικό όμως, μετά από τόσες εντάσεις μεταξύ των δύο πλευρών, να δειπνήσουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Σε Ελλάδα και Κύπρο, οι πολιτικοί ηγέτες συνεχίζουν την αδιάκοπη υποτελή συμπεριφορά προς τον Σουλτάνο. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στην κοινωνία της Κύπρου. Όλοι θέλουν Ελεύθερη Κύπρο, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται να την ελευθερώσει. Πιστεύουμε σε πολιτικούς περισσότερο από ότι πιστεύουμε σε ιδέες και ιδανικά. Μάθαμε να ακούμε και να μην μαθαίνουμε, καθώς δεν κατανοήσαμε ποτέ τις δυνατότητες που προσφέρει η ανθρώπινη δύναμη της θέλησης.
Ξεκαθαρίζουμε για ακόμα μια φορά τη θέση μας. Οι συνομιλίες για το Κυπριακό πρέπει να γίνονται απευθείας με την Τουρκία ,εφ’ όσον εξασφαλίσουμε πως είμαστε σε πλεονεκτική θέση. Το ψευδοκράτος είναι ένα μόρφωμα που σύμφωνα με τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη και τα ψηφίσματα των ΗΕ δεν υπάρχει και εγκαθιδρύθηκε μετά από εισβολή. Γι’ αυτό και το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής και όχι δικοινοτικό, όπως προσπαθούν να μας πείσουν.Όμως, οι συνομιλίες που έχει ο εκάστοτε ηγέτης της ΚΔ με τον εκάστοτε Τούρκο Πρόεδρο αναδεικνύουν τη βδελυρή υποτακτική συμπεριφορά της δικής μας κοινωνίας, που νιώθει υποτέλεια έναντι στον αφέντη της. Τα δείπνα στο Κραν Μοντάνα, τα καφεδάκια στη Λύδρας με νεολαίες τουρκοκυπριακών κομμάτων και τα διακοινοτικά φεστιβάλ δεν θα λύσουν το πρόβλημα. Υπάρχουν μόνο για να τροφοδοτούν ως μόνο μοντέλο λύσης τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Ως Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης, θεωρούμε πολύ σωστή την κίνηση των Γερμανών βουλευτών να αντιταχθούν στις ενέργειες της κυβέρνησης και να αρνηθούν την πρόσκληση της σε δείπνο με τον Σουλτάνο Ερντογάν. Η πολιτική του ραγιαδισμού που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις Κύπρου και Ελλάδας, πρέπει να αλλάξει. Οι εποχές έχουν αλλάξει και ο Ερντογάν βρίσκει όλο και περισσότερες κλειστές πόρτες μπροστά του. Δεν μπορεί να κάνει πλέον ότι του αρέσει και θα ήταν πολύ ευεπίφορο να το εκμεταλλευτούμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Ευελπιστούμε ότι κάποιοι θα αντιληφθούν τα σημεία των καιρών και θα αγωνιστούν για την πραγματική Απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης
