Ο Τουρκοκύπριος ψευδοηγέτης Ερσίν Τατάρ, προκάλεσε για ακόμα μια φορά τους Έλληνες της Κύπρου με τις δηλώσεις του. Αυτή τη φορά, με αφορμή την ημέρα της 1ης Αυγούστου που στα κατεχόμενα εορτάζεται η «αντίσταση των Τουρκοκυπρίων», η ημέρα κατάληψης της Κύπρου από τους Οθωμανούς το 1571, η ίδρυση της ΤΜΤ απέναντι στην ΕΟΚΑ, καθώς και των «δυνάμεων ασφαλείας», τόνισε ότι «Η Κύπρος δεν θα γίνει ποτέ ελληνικό νησί».
Μέσα από τις δηλώσεις του ψευδοηγέτη, φαίνεται ξεκάθαρα πως η Κύπρος αντιμετωπίζεται από τη λεγόμενη «τουρκοκυπριακή κοινότητα», ως τουρκικό κομμάτι από το 1571, όταν οι Οθωμανοί κατέκτησαν το νησί. Ο ίδιος αναφέρει «Δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ την πατρίδα μας, την κυριαρχία μας, το κράτος μας» και «Βασικό μας καθήκον είναι να προστατεύσουμε την τουρκική παρουσία στην Κύπρο, να διασφαλίσουμε πως ο λαός μας θα ζει ελεύθερος, ανεξάρτητος και κυρίαρχος».
Όσον αφορά το Κυπριακό, ο Τατάρ επεσήμανε ότι η μόνη λύση που θα δεχθούν, θα έχει ως βάση την ύπαρξη δύο κρατών, όπως υποστηρίζει και η «μητέρα πατρίδα Τουρκία», όπως ανέφερε. Υπογράμμισε ότι δεν θα δεχθούν μια λύση σε ομοσπονδιακή βάση, «η οποία στόχο έχει την άρση των εγγυήσεων της μητέρας πατρίδας Τουρκίας και την απομάκρυνση από την Κύπρο του τουρκικού στρατού».
Από τα παραπάνω, αποδεικνύεται ότι γίνεται ταύτιση των τ/κ με τους Οθωμανούς που κατέκτησαν βίαια το νησί το 1571 και ότι δεν θα παραιτηθούν από την «κυριαρχία» τους, όπως δηλώνουν. Διαπιστώνεται ξανά ότι η ψευδοκυβέρνηση αποτελεί υποχείριο της Τουρκίας, αφού ακολουθεί πιστά τις διαταγές του νεοσουλτάνου Ερντογάν και παπαγαλίζει τις θέσεις που ακολουθεί η Τουρκία στο Κυπριακό.
Είναι δεδομένη η πρόθεση των Τούρκων να αφελληνίσουν το νησί και να εδραιώσουν το τουρκικό στοιχείο στην Κύπρο. Από το 1956, εφαρμόζουν κατά γράμμα τις Εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ, που συναποτελούν το λεγόμενο «Σχέδιο Ανάκτησης Κύπρου». Δηλαδή, μέσω του Κυπριακού προβλήματος, προσπαθούν να επιτύχουν μεταξύ άλλων τον οριστικό διαχωρισμό του πληθυσμού σε δύο κοινότητες και του νησιού σε δύο ζώνες, καθώς και την ελεύθερη μετάβαση Τούρκων στην Κύπρο, που θα οδηγήσουν στον πλήρη έλεγχο του νησιού από τους Τούρκους.
Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι οι δηλώσεις περί ύπαρξης «δύο κρατών», δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά έναν μοχλό πίεσης προς την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, προκειμένου να προβεί σε νέες υποχωρήσεις για την επιβολή μιας ομοσπονδιακής λύσης. Οι Τούρκοι θα ασκούν άμεσα έλεγχο και στο «ελληνοκυπριακό συνιστόν κρατίδιο», μόνο μέσω μιας κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης, κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί στην περίπτωση αναγνώρισης δύο ξεχωριστών κρατών.
Ένας προς ένας, οι στόχοι της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής επιτυγχάνονται, ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία κλείνει τα μάτια και στηρίζεται στην «πολιτική κατευνασμού». Όσο για τη διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας του νησιού, δεν πράττει τίποτα παρά το ελάχιστο όταν είναι απαραίτητο.
Η ελληνικότητα της Κύπρου, όμως, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Τη βροντοφωνάζουν ο Πράξανδρος κι ο Τεύκρος, ο απαγχονισμένος Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, οι διαδηλωτές στα Οκτωβριανά, το Ενωτικό δημοψήφισμα, οι ήρωες της ΕΟΚΑ, ο Τάσος και ο Σολωμός.
«Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τα ‘ψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψει!
Σφάξε μας ούλους τζι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζιν,
κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζαι τους Ρωμιούς τραούλλια,
αμμά ξέρε πως ύλαντρον όντας κοπεί καβάτζιν
τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.»
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
