Πραγματοποιήθηκε, σήμερα 9 Ιουνίου, συνάντηση μεταξύ των ΥπΕξ της Ελλάδας και της Ιταλίας για οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλάσσιων συνόρων. Με την επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών στη Ρώμη, που αποτελεί την πρώτη επίσκεψη ΥπΕξ μετά την πανδημία του κορωνοϊού, κλειδώθηκε όπως ήταν αναμενόμενο η συμφωνία για οριοθέτηση των ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών.

Οι παράνομες επεκτατικές βλέψεις της κατοχικής Τουρκίας ώθησαν την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα σε ενέργειες απαντητικές ως προς το τουρκολιβυκό μνημόνιο, που έχει ως στόχο την επιβολή τετελεσμένων σχετικά με την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, αλλά και τον διαχωρισμό των ελληνικών από τα κυπριακά θαλάσσια σύνορα. Ο διαχωρισμός θα προκαλέσει γεωπολιτική και ενεργειακή απομόνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον ελληνικό κορμό και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, κρίνεται εκ των ουκ άνευ η αποτροπή επιβολής των τετελεσμένων του επαίσχυντου μνημονίου συναντίληψης, μεταξύ της κυβέρνησης Σάρατζ και της Τουρκίας. Είναι απαράδεχτο το γεγονός ότι επειδή η Τουρκία βοηθά στρατιωτικά, με ισλαμιστικές παραστρατιωτικές ομάδες, μια νοσούσα κυβέρνηση, να προσπαθεί να επιβάλει τετελεσμένα, επικαλούμενη δήθεν το διεθνές δίκαιο.

Η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας περιλαμβάνει την οριοθέτηση των ΑΟΖ των δύο χωρών. Παράλληλα, έρχεται να διευθετήσει μερικά ζητήματα που είχαν θέσει οι Ιταλοί, αφού θα συνεχιστούν κάποιες πάγιες πρακτικές που χρησιμοποιούνταν μέχρι τώρα και αφορούσαν την αλιεία Ιταλών ψαράδων σε ελληνικά χωρικά ύδατα. Επίσης, η συμφωνία προνοεί και την επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελληνικής Δημοκρατίας στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο Πέλαγος. Παρά το γεγονός ότι η οριοθέτηση των ΑΟΖ με την Ιταλία είναι ένα ζήτημα που εκκρεμούσε από το 1977 και είναι απόλυτα σημαντικό ότι επετεύχθη, είναι λάθος ότι πραγματοποιήθηκε τώρα ως απάντηση στην τουρκική προκλητικότητα.

Η Ελλάδα είναι το κράτος με τις λιγότερες διεκδικήσεις σε θέματα θαλάσσιων χωρικών υδάτων, με βάση επιβεβαιωμένα στατιστικά, ανά το παγκόσμιο. Τα μικροπροβλήματα που αποτελούσαν τροχοπέδη στον καθορισμό ΑΟΖ με την Ιταλία δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση σοβαρά ζητήματα. Το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα ακολουθούσε πάντα μια υποχωρητική πολιτική και υπό τον φόβο του casus belli, που ψηφίστηκε από την τουρκική βουλή το 1995, σε περίπτωση που η Ελλάδα επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, δεν έπραττε μέχρι τώρα το αναφαίρετο της δικαίωμα στην επέκταση των χωρικών της υδάτων, κάτι που η Τουρκία έπραξε στη Μαύρη Θάλασσα.

Το πρώτο και πλέον σημαντικό βήμα που θα μπορούσε να πράξει η Ελλάδα είναι η κατ’ αρχήν οριοθέτηση των ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία. Αμέσως μετά, για ιστορικούς και γεωπολιτικούς λόγους, επιβάλλεται η συνένωση των ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών, για κοινή εκμετάλλευση, αποκόπτοντας έτσι την Τουρκία από τη Λιβύη. Με την αποστολή των συντεταγμένων στον ΟΗΕ, θα τερματιστεί το παράνομο μνημόνιο που υπογράφηκε μεταξύ ενός τρομοκρατικού κράτους και μιας κυβέρνησης που δεν ελέγχει ούτε το ένα τέταρτο της χώρας. Ένα άλλο πολύ σημαντικό βήμα, θα ήταν η οριοθέτηση της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη Συρία. Κάτι τέτοιο, θα έδιδε μια απάντηση στις φιλοδοξίες της Τουρκίας για περαιτέρω πολιτική εμπλοκή στα τεκταινόμενα της γειτονικής χώρας. Επίσης, λόγω της εγγύτητας της χώρας με το κατεχόμενο τμήμα της ΚΔ, δίνεται μια ακόμα ισχυρή απάντηση όσον αφορά το παράνομο της ύπαρξης του ψευδοκράτους. Ακόμα, θα μπορούσαν να τρέξουν οι εξελίξεις σχετικά με την υπογραφή της συμφωνίας για τις ΑΟΖ με τον Λίβανο, που εκκρεμεί από τον Απρίλιο του 2019.

Η παρούσα συμφωνία, παρά το γεγονός ότι θεωρούμε λανθασμένο το γεγονός ότι καθυστέρησε μερικές δεκαετίες και υπογράφηκε μόνο όταν η Ελλάδα βρέθηκε προ τετελεσμένων, μπορεί να αποτελέσει την απαρχή για μια ορθή εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και για την υπογραφή περαιτέρω συμφωνιών για οριοθέτηση ΑΟΖ με γειτονικές χώρες. Πέρα από την Κύπρο, που όπως προαναφέραμε, θεωρούμε αδήριτη ιστορική και γεωπολιτική ανάγκη τη συνένωση των ΑΟΖ του Ελληνισμού, είναι πολύ σημαντικό να δοθεί μια άμεση απάντηση στο τουρκολιβυκό μνημόνιο, με την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα από τη Λιβύη και υποστηρίζει εδώ και χρόνια το αντίπαλο δέος της κυβέρνησης Σάρατζ, τον LNA του Στρατάρχη Χαλιφά Χαφτάρ.

Τα δύο κράτη του Ελληνισμού δεν πρέπει να αποτελούν τυφλό ακόλουθο των πολιτικών της Τουρκίας, αλλά να καθορίζουν τις γεωπολιτικές εξελίξεις της περιοχής. Επίσης, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να θεωρήσουμε ότι οι οριοθετήσεις των ΑΟΖ θα σταματήσουν την τουρκική προκλητικότητα. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο ως πολιτικά χαρτιά και σε συνδυασμό με την αποτροπή, να δοθεί η ορθή απάντηση. Επιβάλλεται επίσης η αναζήτηση ουσιαστικής βοήθειας από τους Ευρωπαίους Εταίρους και όσων εμπλέκονται σε πολιτικές συμφωνίες για την Ενέργεια στην Ανατολική Μεσόγειο, οι οποίοι πρέπει να αντιληφθούν ότι οι γεωπολιτικές τους επιδιώξεις εξυπηρετούνται μόνο με την αποτελεσματική αποτροπή των τουρκικών επιδιώξεων.

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης