Η Τουρκία αντέδρασε για ακόμα μια φορά σε αεροναυτική άσκηση, που διέπραξε η Ελλάδα την περασμένη Τρίτη, επιλέγοντας προκλητική πολιτική με την έκδοση NOTAM και NAVTEX έναντι σε ασκήσεις μικρής κλίμακας της Ελλάδας, νοτιοανατολικά της Καρπάθου, ανοιχτά της Ικαρίας και στο βόρειο Αιγαίο.
Επιμένει στη στρατηγική της έντασης η Τουρκία, προχωρώντας ξανά σε αμφισβήτηση των κυρίαρχων δικαιωμάτων της Ελλάδας και απαιτώντας την αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών. Συγκεκριμένα, η Τουρκία εξέδωσε αντι-Navtex στις 19 Φεβρουαρίου, αντιδρώντας στην ελληνική αεροναυτική άσκηση νοτιοανατολικά της Καρπάθου που πραγματοποιήθηκε την επόμενη ημέρα, 20 Φεβρουαρίου. Ισχυρίστηκε για την περιοχή της Καρπάθου, πως η Ελλάδα δεν έχει κανένα δικαίωμα να δεσμεύει εκεί περιοχές, υποστηρίζοντας πως αποτελεί δήθεν χώρο τουρκικής δικαιοδοσίας.
Επίσης, η Τουρκία εξέδωσε μια ακόμα Navtex έναντι σε προγραμματισμένη εκτέλεση πυρών επί στόχου στη θάλασσα στην Ικαρία, για τις 20 Φεβρουαρίου, απαιτώντας την αποστρατιωτικοποίηση όλων των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου από Θάσο μέχρι και Καστελλόριζο. Τέλος, προχώρησε στην έκδοση αντι-ΝΟΤΑΜ έναντι σε ελληνική ΝΟΤΑΜ που δεσμεύει περιοχή ανάμεσα σε Λήμνο, Αη-Στράτη, Ψαρά και Λέσβο για αεροναυτική άσκηση από τις 20/2 έως και τις 22/2, απαιτώντας πάλι την αποστρατιωτικοποίηση της Λήμνου, Αη-Στράτη και Λέσβου.
Οι Τούρκοι επικαλούνται επανειλημμένως λανθασμένα συνθήκες που σχετίζονται με την αποστρατικοποίηση περιοχών των νησιών του Αιγαίου. Συγκεκριμένα, αναφέρονται συχνά στη συνθήκη της Λωζάνης του 1923, η οποία αφορά την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης και ορισμένων νησιών και περιοχών τουρκικής δικαιοδοσίας. Η εν λόγω συνθήκη καταργήθηκε από τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936. Το δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίσει τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη αναγνωρίστηκε από την Τουρκία πρώτη φορά το 1936 και έπειτα η θέση τους αυτή επαναλήφθηκε στην τουρκική Εθνοσυνέλευση και σε διάφορες άλλες περιπτώσεις.
Όσον αφορά τα Δωδεκάνησα, το 1947 υπογράφτηκε η συνθήκη των Παρισίων, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με αυτή τη συνθήκη επιβλήθηκε καθεστώς πλήρους αποστρατικοποίησης των νησιών των Δωδεκανήσων και η επανένταξή τους στην Ελλάδα. Η συμφωνία αυτή, όμως, ήταν μεταξύ των συμμάχων, νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι, η Τουρκία δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος σε αυτή τη Συνθήκη του 1947, η οποία, επομένως, αποτελεί «res inter alios acta» γι’ αυτήν, δηλαδή ζήτημα που αφορά άλλα κράτη. Σύμφωνα με το άρθρο 34 της Συνθήκης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, «μια συνθήκη δεν δημιουργεί υποχρεώσεις ή δικαιώματα για τρίτες χώρες», εκτός των συμβαλλομένων. Άρα, η Τουρκία δεν έχει κανένα λόγο προς το ζήτημα.
Σχετικά με τα νησιά Μυτιλήνη, Χίο, Σάμο και Ικαρία, πουθενά στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης δεν προβλέπεται ότι αυτά θα τελούν υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποιήσεως. Μόνο ορισμένα μέτρα υποχρεώθηκε να τηρήσει η Ελληνική Κυβέρνηση σύμφωνα με τη συνθήκη: να μην εγκαταστήσει εκεί ναυτικές βάσεις ή οχυρωματικά έργα.
Παρόλο που η Ελλάδα έχει μέχρι σήμερα εφαρμόσει με συνέπεια τις παραπάνω διατάξεις, η Τουρκία έχει επανειλημμένως παραβιάσει και εξακολουθεί να παραβιάζει τις σχετικές νομικές της υποχρεώσεις. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, προβαίνει κατ’ επανάληψη σε παραβιάσεις που δημιουργούν καταστάσεις απειλής και αφορούν συχνά θέματα ασφαλείας έναντι της Ελλάδας. Επίσης, σοβαρή παραβίαση αποτελεί η εισβολή στην Κύπρο το 1974, κατά παράβαση των διατάξεων της Συνθήκης Εγγυήσεως για την Κύπρο, στην οποία η Ελλάδα αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος, καθώς και η διατήρηση της παράνομης κατοχής και της στρατιωτικής δύναμης στο νησί.
Η Ελλάδα έχει κάθε δικαίωμα εξαιτίας των συνεχών παραβιάσεων από την Τουρκία, καθώς και των απειλών πολέμου που δέχεται από μέρους της (casus belli), για την στρατικοποίηση των νησιών της. Ενόσω η Τουρκία συνεχίζει στην ίδια λογική, ο ελληνικός στρατός έχει το δικαίωμα να αμυνθεί σε περίπτωση ανάγκης, το οποίο προβλέπεται από το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και να προστατεύσει τα ελληνικά νησιά ή οποιοδήποτε άλλο σημείο σε όλη την έκτασή της.
Πέραν των ανωτέρω, τα καθεστώτα αποστρατιωτικοποίησης έχασαν τον λόγο ύπαρξής τους με τη δημιουργία των συνασπισμών του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ως ασύμβατα με τη συμμετοχή χωρών σε στρατιωτικούς συνασπισμούς. Έτσι και σε περιοχές χωρών που συμμετέχουν στους προαναφερόμενους ή αντίστοιχους συνασπισμούς, το καθεστώς αποστρατικοποίησης έχει καταργηθεί.
Φαίνεται ξεκάθαρα για ακόμα μια φορά ότι η Τουρκία επιμένει στο όνειρο της «Γαλάζιας Πατρίδας», παρά τις δήθεν προσπάθειες τερματισμού των προβλημάτων στα ελληνοτουρκικά, με χαρακτηριστική κίνηση την προδοτική υπογραφή της πρόσφατης Διακήρυξης των Αθηνών, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο. Είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε τις προκλητικότητες της Τουρκίας και να αφήσουμε στην άκρη τους συμβιβασμούς. Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει αφυπνισμένη έναντι στην ιμπεριαλιστική μανία της Τουρκίας και να προσπαθεί ακατάπαυστα να βελτιώνει την άμυνά της. Αυτή είναι η μόνη οδός, έτσι ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις του εχθρού, να καταφέρει να τις περιορίσει και κάποια στιγμή να τις τερματίσει.
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
