Πέντε τουρκικά πολεμικά σκάφη πρόκειται να πλεύσουν στην Αλβανία εντός των επόμενων ημερών, χρησιμοποιώντας τον Ναύσταθμο Πασαλιμάνι στον κόλπο του Αυλώνα, για τον οποίο διατηρείται σχετική συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Αλβανίας. Η εν λόγω συμφωνία υπεγράφη στις αρχές της δεκαετίας του ’90, στο πλαίσιο της ενίσχυσης της στρατιωτικής συνεργασίας των δύο χωρών και δίδει δικαίωμα χρήσης του ναυστάθμου στο Αλβανικό Πολεμικό Ναυτικό και στο Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα και στη Λιβύη, καθώς υπεγράφη πρόσφατα συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και της αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Λιβύης, βάσει της οποίας παραχωρείται στην πρώτη ο πλήρης έλεγχος της αεροπορικής βάσης Al-Watiya της Λιβύης.
Η συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και Αλβανίας δεν αποτελεί νέα εξέλιξη, ωστόσο με τις πληροφορίες που θέλουν την Τουρκία να διατάζει την ενεργή χρήση του ναυστάθμου, φαίνεται ότι ουσιαστικά επιθυμεί την επέκταση της συνεργασίας αυτής. Το γεγονός αυτό αποτελεί αρνητική εξέλιξη για την Ελλάδα, καθώς είναι πολύ πιθανόν η Τουρκία να επιδιώξει την επιβολή της κυριαρχίας της και στο Ιόνιο Πέλαγος. Είναι γεγονός ότι εάν κατορθώσει να ασκήσει έλεγχο και στην περιοχή του Ιονίου, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα και την απαθή στάση της Ελληνικής Δημοκρατίας, η τελευταία θα βρεθεί προ τετελεσμένων, αφού η Τουρκία διατηρεί ανοιχτά μέτωπα σε Έβρο, Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Επομένως, σε συνδυασμό με την απόκτηση βάσης στη Λιβύη, η Τουρκία ουσιαστικά θα περικυκλώσει την Ελλάδα.
Κατά τους τελευταίους μήνες, παρατηρούμε την Τουρκία του Ερντογάν να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για την πλήρη αποδυνάμωση της Ελλάδας. Η ένταση μεταξύ των δύο χωρών έχει ήδη κλιμακωθεί, με την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας να εξακολουθεί να καταδικάζει λεκτικά τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, οι οποίες πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της επεκτατικής της πολιτικής. Όμως, η Τουρκία έχει προ πολλού καταστήσει σαφές προς την ελληνική πλευρά, ότι οποιαδήποτε καταδικαστικά ψηφίσματα και σχετικές διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου που επαναλαμβάνονται ως απάντηση στις τουρκικές προκλητικές ενέργειες, δεν λαμβάνονται υπόψιν από την ίδια. Παρόλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση δεν φαίνεται να αλλάζει ουσιαστικά την τακτική της.
Το γεγονός ότι υπεγράφη συμφωνία οριοθέτησης κοινών θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, ενώ έχουν ήδη αρχίσει συζητήσεις στο ίδιο πλαίσιο και με την Αίγυπτο, αποτελεί ναι μεν μια θετική εξέλιξη, αλλά σίγουρα δεν είναι αρκετό απέναντι στις τουρκικές απειλές. Η ενέργεια αυτή της Ελλάδας επιβάλλεται να συνδυαστεί με τη συνεργασία της με την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού αρχικά ανακηρυχθεί η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, κάτι το οποίο προβλέπεται στο Δίκαιο της Θαλάσσης. Το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν προχώρησε ποτέ στην υλοποίηση του δικαιώματος αυτού, οφείλεται στην πολιτική κατευνασμού που ανέκαθεν ακολουθούσε, προκειμένου να μην «προκαλέσει» την Τουρκία. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία απειλεί με εισροή μεταναστών, αυξάνει τις παραβιάσεις της σε εναέριο και θαλάσσιο χώρο και αυξάνει τις διεκδικήσεις της επί του ελληνικού εδάφους.
Οι εξελίξεις σε Αλβανία και Λιβύη καθιστούν επιτακτική την ανάγκη αλλαγής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, σε μια περίοδο που η ελληνική επικράτεια βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Ενόσω η Ελλάδα δεν εκμεταλλεύεται το δικαίωμα της μονομερούς ανακήρυξης της ΑΟΖ της, η οποία βάσει των διατάξεων του Δικαίου της Θάλασσας, θα ενώνεται με την κυπριακή ΑΟΖ, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει ουσιαστικά την τουρκική απειλή. Την ίδια στιγμή που η Τουρκία θα επιχειρήσει την περικύκλωση της Ελλάδας αυξάνοντας τις παραβιάσεις της στα ελληνικά χωρικά ύδατα, η Ελλάδα επιβάλλεται να απαντήσει λαμβάνοντας δραστικά μέτρα, με βάση τα οποία η Τουρκία θα αποκλειστεί στην ευρύτερη περιοχή.
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
