Η 29η Οκτωβρίου, ορίστηκε από τη βουλή το 2010, ως ημέρα μνήμης και τιμής των αγνοουμένων μας από τη βάρβαρη εισβολή των τούρκων τον μαύρο Ιούλιο του 1974. Αποτελεί μέρα τιμής των άτυχων εκείνων θυμάτων, που έπεσαν στα χέρια των εισβολέων των οποίων η τύχη αγνοείται. Οι χαροκαμένες μάνες και οι συγγενείς τους ακόμα περιμένουν απαντήσεις.
Από το 1974, 1619 άνθρωποι αγνοούνται. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, οι 613 ήταν πολίτες χωρίς στρατιωτική ιδιότητα, 116 από αυτούς ήταν γυναίκες και αρκετοί ήταν παιδία. Οι υπόλοιποι υπηρετούσαν την Εθνική Φρουρά ως κληρωτοί, ως μόνιμοι αξιωματικοί, ή ως έφεδροι Αξιωματικοί και οπλίτες που επιστρατεύθηκαν για να αντιμετωπίσουν την εισβολή. Τα τελευταία χρόνια, μειώθηκε ο αριθμός τους εφόσον ανευρέθηκαν αρκετά λείψανα αγνοουμένων και χρησιμοποιώντας την μέθοδο συνταύτισης γονιδίων, τάφηκαν με τιμές.
Τραγικό είναι το γεγονός ότι σε ομαδικό τάφο στην περιοχή Τραχώνι, βρέθηκε ο μικρότερος αγνοούμενος, ένα βρέφος. Η ανακάλυψη ήταν συγκλονιστική, αφού τα οστά που εντοπίστηκαν άνηκαν σε ένα παιδί μόλις μερικών μηνών, το οποίο οι Τούρκοι, όπως αποδείχθηκε από μαρτυρίες, πήραν από την αγκαλιά της μάνας του και το δολοφόνησαν. Στον τάφο βρέθηκαν επίσης τα οστά της μητέρας του, της 11χρονης αδελφής και της γιαγιάς του, καθώς και τα οστά του πατέρα του βρέφους, Ανδρέα Κυριάκου.
Μετά από 49 ολόκληρα χρόνια, και αφού προηγήθηκαν συνεχείς εκκλήσεις από διεθνείς οργανισμούς προς την Τουρκία, οι απάνθρωποι βάρβαροι εισβολείς, αρνούνται πεισματικά να δώσουν οποιαδήποτε στοιχεία των αγνοουμένων αδελφών μας. Βάσει Διεθνούς Δικαίου, η Τουρκίας οφείλει να δώσει το δικαίωμα αυτό, αλλά επιλέγει, καθώς πάντα, τον αυταρχισμό και την ανομία. Πρόκειται για μια χώρα που διέπραξε τρομερά εγκλήματα και κάποια στιγμή πρέπει να πληρώσει για αυτά. Συνεπώς, αποτελεί χρέος της πολιτικής ηγεσίας της ΚΔ να πιέσει περισσότερο την Τουρκία, όπως και τη διεθνή κοινότητα, για την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας.
Έπειτα, είναι καιρός, να τεθεί το Κυπριακό ζήτημα στη σωστή του βάση, ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής ώστε να εφαρμοστεί μια λύση που θα φέρνει τη δικαίωση, δηλαδή, την Ελευθερία του ελληνικού νησιού μας. Ως Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης, δίνουμε την υπόσχεση ότι ο Αγώνας για δικαίωση και Απελευθέρωση θα συνεχιστεί. Καμιά υποχώρηση δεν επιτρέπεται σε θέματα εθνικής αξιοπρέπειας και είναι χρέος όλων μας να μην ξεχνούμε και να απαιτούμε τη Λευτεριά.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης
