29 Οκτωβρίου. Ημέρα μνήμης και τιμής των αγνοουμένων μας από την βάρβαρη εισβολή των τούρκων, τον μαύρο Ιούλιο του 1974. Ορίστηκε από την βουλή το 2010 ως η μέρα τιμής των άτυχων εκείνων ανθρώπων που έπεσαν στα χέρια των εισβολέων και ποιος ξέρει τι απέγιναν… Οι μανάδες τους και οι συγγενείς τους ακόμα περιμένουν!

Από το 1974, 1619 αγνοούνται. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές οι 613 ήταν πολίτες χωρίς στρατιωτική ιδιότητα, 116 από αυτούς ήταν γυναίκες και αρκετά παιδιά. Οι υπόλοιποι υπηρετούσαν την Εθνική Φρουρά είτε σαν κληρωτοί, είτε σαν μόνιμοι αξιωματικοί, είτε έφεδροι Αξιωματικοί και οπλίτες που επιστρατεύθηκαν για να αντιμετωπίσουν την εισβολή των βαρβάρων στο νησί μας. Τα τελευταία χρόνια μειώθηκε ο αριθμός μετά την ανεύρεση μερικών λειψάνων αγνοουμένων, χρησιμοποιώντας την μέθοδο συνταύτισης γονιδίων. Τραγικό παράδειγμα, σε ομαδικό τάφο στην περιοχή Τραχώνι, βρέθηκε και ο μικρότερος αγνοούμενος. Η ανακάλυψη ήταν συγκλονιστική, αφού εντοπίστηκαν τα οστά ενός βρέφους μόλις μερικών μηνών (γεννήθηκε το 1974), που οι Τούρκοι, όπως αποδείχθηκε από μαρτυρίες, πήραν από την αγκαλιά της μάνας του και δολοφόνησαν. Στον τάφο βρέθηκαν επίσης τα οστά της μητέρας του βρέφους, της 11χρονης αδελφής της, της γιαγιάς της, καθώς και τα οστά του πατέρα του βρέφους Ανδρέα Κυριάκου.

Μετά από 47 ολόκληρα χρόνια, και αφού προηγήθηκαν συνεχείς εκκλήσεις από Διεθνής οργανισμούς προς την Τουρκία, οι απάνθρωποι εισβολείς αρνούνται πεισματικά να δώσουν οποιαδήποτε στοιχεία των αγνοουμένων αδελφών μας. Οι συγγενείς των αγνοουμένων στέκονται ακόμη καρτερικά, κρατώντας το λάβαρο του Αγώνα ψηλά ενημερώνοντας τον κόσμο, Έλληνες Κύπριους και τουρίστες, για τα αποτρόπαια εγκλήματα της Τουρκίας, προσπαθώντας να τους αποτρέψουν από το να επισκέπτονται τα κατεχόμενα. Αποτελούν τραγικές φιγούρες του δράματος της Κύπρου όλα αυτά τα χρόνια. Μας θυμίζουν ότι είμαστε θύματα παράνομης εισβολής και κατοχής από την τούρκικη θηριωδία, μέσα στο νέο κυπριακό όνειρο. Με μια φωτογραφία στο χέρι και με δάκρια στα μάτια περιμένουν για την μέρα της λύτρωσης.

Είναι χρέος όλων μας να μην ξεχάσουμε και να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν. Η Τουρκία διέπραξε εγκλήματα και κάποια στιγμή πρέπει να πληρώσει. Το δράμα δεν ανήκει μόνο στους συγγενείς εκείνων των ανθρώπων που ζουν ένα Γολγοθά, αλλά σε όλους μας. Είναι χρέος των πολιτικών και των κυβερνήσεων να ασχοληθούν επιτέλους με το πραγματικό πρόβλημα του τόπου μας και να πιέσουν την Τουρκία, όπως και την διεθνή κοινότητα για την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας. Είναι καιρός οι πολιτικοί του τόπου μας να θέσουν το Κυπριακό ζήτημα στην σωστή του βάση και να παλέψουν για μια Κύπρο ελεύθερη και ελληνική.

Ως Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης, δίνουμε υπόσχεση πως από τη δική μας πλευρά, ο Αγώνας για δικαίωση και Απελευθέρωση θα συνεχιστεί. Καμιά υποχώρηση δεν επιτρέπεται σε εθνικά θέματα, πόσο μάλλον για ανθρώπους, που χάθηκαν λόγω της βαρβαρότητας του Αττίλα. Οι παππούδες μας, οι γιαγιάδες μας, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, εδώ και 47 συναπτά έτη αγνοούνται και μόνο μέσω του αγώνα θα εξακριβωθεί η τύχη τους.

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης