Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 1972. Η Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της Βορείου Ιρλανδίας (NICRA) διεξάγει ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας στο Ντέρρι για τα τεκταινόμενα στην κατεχόμενη από το Ηνωμένο Βασίλειο, Βόρειο Ιρλανδία. Η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ιρλανδών από τους Βρετανούς ήταν προφανής. Πρόσφατα, είχε ψηφιστεί νόμος που προνοούσε ότι μπορούσαν να καταδικαστούν μέλη του IRA, χωρίς να διεξαχθεί δίκη και η πορεία θα ήταν ως διαμαρτυρία ενάντια σε αυτό το γεγονός. Η δράση της συγκεκριμένης ομάδας ήταν πολύπλευρη, αφού αντιδρούσε σε κοινωνικά και εθνικά προβλήματα της εποχής.

Στην πόλη του Ντέρρι, το κλίμα ήταν ήδη τεταμένο μετά τη «Μάχη του Μπογκσαϊντ» το 1969. Το Μπόγκσαϊντ ήταν η πλευρά του Ντέρρι, όπου ζούσαν οι Καθολικοί και στο Γότερσαϊντ οι Προτεστάντες. Οι Καθολικοί διαμαρτύρονταν για την άνιση μεταχείριση των «δημοκρατικών», που υποστήριζαν την ένωση της Βορείου Ιρλανδίας με την Δημοκρατία της Ιρλανδίας και των «ενωτικών» Προτεσταντών που υποστήριζαν την παραμονή της στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η διαμαρτυρία κατέληξε σε τριήμερη διαμάχη μεταξύ των κατοίκων του Μπόγκσαϊντ και των δυνάμεων της αστυνομίας, που ήταν διορισμένες από το Ηνωμένο Βασίλειο και οδήγησε στο θάνατο αρκετών πολιτών.

Μετά και από αυτό το γεγονός, η βασίλισσα διέταξε όπως ο στρατός εισέλθει στην πόλη και διενεργήσει περιπολίες, ούτως ώστε να αποφευχθούν άλλες διαμάχες. Αρχικά, οι κάτοικοι είδαν με θετικό μάτι την είσοδο του στρατού, καθώς πλέον δεν θα μπορούσαν να δρουν παραστρατιωτικά οι «ενωτικές» δυνάμεις. Όμως, αυτό το γεγονός οδήγησε σε περαιτέρω διακρίσεις μεταξύ των κατοίκων, αφού ο στρατός εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του ΗΒ.

Οι Καθολικοί έπρεπε να λάβουν δράση και τοποθέτησαν μια ταμπέλα έξω από το Μπόγκσαϊντ, «Τώρα εισέρχεστε στο Ελεύθερο Ντέρρι», υψώνοντας την σημαία της αντίστασης ενάντια στον βρετανικό στρατό κατοχής. Στο Ελεύθερο Ντέρρι δρούσαν οι δύο Ιρλανδικοί Δημοκρατικοί Στρατοί, ο Προσωρινός και ο Επίσημος. Οι δύο IRA αντέδρασαν στην είσοδο των Βρετανών στρατιωτών, που έμπαιναν στην πόλη και πυροβολούσαν εν ψυχρώ ανήλικους. Έτσι, το κλίμα ήταν ήδη βαρύ στην πόλη του Ντέρρι.

Η πορεία είχε μια μάζα περίπου 10 με 15 χιλιάδες Βορειοϊρλανδών, μεταξύ των οποίων νέοι, γέροι, ανήλικοι, οικογένειες, αλλά και μέλη του IRA. Ορισμένοι διαδηλωτές αποκόπηκαν από την πορεία και πέταξαν πέτρες σε Βρετανούς στρατιώτες που απάντησαν με πλαστικές σφαίρες προσπαθώντας να διαλύσουν το πλήθος. Κάποιοι, παρατήρησαν κρυμμένους αλεξιπτωτιστές του βρετανικού στρατού και πέταξαν πέτρες σε αυτούς. Απάντησαν με πυροβολισμούς έναντι των διαδηλωτών και δύο νεαροί τραυματίστηκαν.

Αργότερα το απόγευμα, οι αλεξιπτωτιστές διατάχθηκαν όπως μπουν στο πλήθος και συλλάβουν διαδηλωτές. Η σφαγή που επακολούθησε είναι απερίγραπτη. Οι στρατιώτες άνοιγαν πυρ εναντίον όποιου διαδηλωτή έβρισκαν. Σύμφωνα με μαρτυρίες, πολλοί διαδηλωτές έσπευσαν να βοηθήσουν τραυματίες και πυροβολήθηκαν αναίτια από τους Βρετανούς.

Δεκατέσσερεις άνθρωποι έχασαν την ζωή τους αυτή τη μέρα, έξι εκ των οποίων ήταν ανήλικοι, ενώ άλλοι δώδεκα τραυματίστηκαν σοβαρά. Τριάντα οχτώ χρόνια αργότερα, στις 15 Ιουνίου 2010, εκδόθηκε το επίσημο πόρισμα για τα γεγονότα της Ματωμένης Κυριακής, με επικεφαλή της έρευνας τον πρώην δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου, Λόρδο Σέβιλ. Η έκθεση Σέβιλ ανέφερε ότι κανένας δεν αποτελούσε απειλή για τους στρατιώτες, ότι δεν είχε προηγηθεί προειδοποίηση από τους στρατιώτες πριν ανοίξουν πυρ, κανένας στρατιώτης δεν είχε δεχθεί πετροβολισμό ή πυροβολισμό πριν πυροβολήσει, πολλοί νεκροί δέχθηκαν πυροβολισμούς στην πλάτη που σημαίνει ότι έτρεχαν να φύγουν και πολλοί στρατιώτες, όταν έδωσαν αναφορές, είπαν ψέματα για τις ενέργειές τους.

Αυτό το πόρισμα προέρχεται από μια έρευνα που διήρκησε πάνω από 30 χρόνια και κόστισε σχεδόν 200 εκατομμύρια στο ΗΒ. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ούτε να τοποθετηθεί κανένα «ναι, αλλά» πριν από κάθε προσπάθεια δικαιολογίας. Οι Βρετανοί στρατιώτες εκείνη την ημέρα διέπραξαν ένα στυγνό έγκλημα και προφανώς διατάχθηκαν από ανώτερους για να ενεργήσουν. Η βασίλισσα της Αγγλίας έχει σοβαρότατες πολιτικές, αν όχι και ποινικές ευθύνες για την ανείπωτη αυτή θηριωδία.

Σε οποιαδήποτε περιοχή είχαν αποικία οι Βρετανοί διέπραξαν απεχθή εγκλήματα. Ακόμα και σήμερα συμπεριφέρονται στις περιοχές που απελευθερώθηκαν ως υπεξούσιες του στέμματος. Η αδικαιολόγητη καθυστέρηση της δίκης των στρατιωτών που δολοφόνησαν αμάχους 50 χρόνια μετά και η πρόσφατη μη αναγνώριση των βασανιστηρίων που διέπραξαν στο νησί μας, υποδεικνύουν ότι το ΗΒ προσπαθεί να επιβληθεί με αθέμιτα μέσα έναντι των πρώην αποικιών του. Υπό άλλες συνθήκες το ΗΒ θα είχε τουλάχιστον αναλάβει την ευθύνη για την απάνθρωπη στάση του την περίοδο του ένοπλου Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. Αντ’ αυτού «εξαγόρασε» την αποσιώπηση του μαύρου παρελθόντος του με ένα εκατομμύριο στερλίνες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να αναγνώρισε το έγκλημα των στρατιωτών, αλλά δεν τους έφερε σε δίκη και δεν μίλησε ποτέ για τις τεράστιες ευθύνες που φέρει η βασίλισσα για το μακελειό του Μπόγκσαϊντ.

Η αρχική απαίτηση είναι απλή. Οι στρατιώτες που διέπραξαν την κτηνωδία να οδηγηθούν στο δικαστήριο. Το πόρισμα είδε το φως της δημοσιότητας και βρίσκει όλους αυτούς που συμμετείχαν στην «Ματωμένη Κυριακή» ένοχους, όπως και αυτούς που τους καλύπτουν εδώ και 52 χρόνια. Παρά τη «συγγνώμη» που είπε ο Πρωθυπουργός του ΗΒ, Ντέιβιντ Κάμερον, το 2010 και τα κροκοδείλια δάκρυα των Βρετανών αξιωματούχων, οι δίκες καθυστερούν αδικαιολόγητα και οι δράστες παραμένουν ατιμώρητοι. Αρνούμαστε να αποδεχτούμε την διαιώνιση αυτής της κατάστασης. O 32χρονος Patrick Joseph Doherty περιμένει δικαίωση, ο 19χρονος William Nash δεν ανέχεται ότι οι δολοφόνοι του δεν υποδείχθηκαν ποτέ και ο πιο μικρός, ο 17χρονος Jacky Duddy αναμένει καρτερικά την μέρα που θα λυτρωθεί η ψυχή του.

Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης