Συμπληρώνονται 58 χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας ως χώρας μέλους των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας μεγάλο τμήμα της επικράτειας βρίσκεται εδώ και 44 χρόνια υπό την κατοχή στρατευμάτων της Τουρκίας.
Την 1η Απριλίου του 1955, οι Έλληνες της Κύπρου άρχισαν ένοπλο Απελευθερωτικό αγώνα με κύριο αίτημα την Αυτοδιάθεση και την Ένωση με την Ελλάδα. Με καθοδηγητή του αντάρτικου κινήματος τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή, η Ε.Ο.Κ.Α με επιθέσεις, ενέδρες και δολιοφθορές προσπάθησε να καταστήσει αβάσταχτο το κόστος συντήρησης της Βρετανικής παρουσίας στην Κύπρο. Η Βρετανία ουδέποτε αποδέχθηκε την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και γι’ αυτό ενθάρρυνε την ανάμιξη της Τουρκίας. Τον Αύγουστο του 1955, συγκάλεσε στο Λονδίνο τριμερή συνάντηση για το μέλλον της Κύπρου.
Το 1960, η Κύπρος ανακηρύχτηκε ανεξάρτητο κράτος βάσει των συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου, οι οποίες απέκλειαν την Ένωση ή τη διχοτόμηση. Στη βάση των συμφωνιών συντάχθηκε το κυπριακό Σύνταγμα του 1960. Το νέο κράτος ήταν δικοινοτικό (Ελληνοκύπριοι 82%- Τουρκοκύπριοι 18%), αλλά προέβλεπε ενιαίο σύστημα διακυβέρνησης ολόκληρης της επικράτειας. Δεν υπήρχε de jure γεωγραφικός διαχωρισμός των δύο κοινοτήτων, εκτός από την ειδική περίπτωση των χωριστών δήμων. Εκτός από τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου υπεγράφησαν και τρεις συνθήκες: Εγγυήσεως (Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία), Συμμαχίας, Εγκαθίδρυσης. Με βάση τη συνθήκη Εγκαθίδρυσης η Βρετανία διατηρεί κυρίαρχες βάσεις στο νησί. Η επίσημη ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας έγινε στις 16 Αυγούστου 1960, αλλά λίγο αργότερα καθιερώθηκε ως μέρα ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας η 1η Οκτωβρίου.
Σήμερα πανηγυρίζουμε για ένα δοτό σύνταγμα που εκσυγχρονίζει τη μορφή της αποικιοκρατίας και που μας αποτρέπει από το δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης. Ένα σύνταγμα που ανήγαγε σε κοινότητα μια μουσουλμανική μειονότητα, η οποία τώρα επιζητά ξεχωριστό κράτος. Ένα σύνταγμα που κατοχυρώνει τη συνεχιζόμενη αποικιοκρατική κατοχή των Άγγλων μέσω των Βρετανικών βάσεων. Αυτό λοιπόν πρέπει να γιορτάζουμε; Αυτό μας αναγκάζουν να γιορτάζουμε; Αρνούμαστε λοιπόν! Κανένας δε θα ορκιζόταν ποτέ για τις συμφωνίες της Ζυρίχης-Λονδινου. Κανένας δε δολοφονήθηκε από τους αποικιοκράτες, για να έχουμε σήμερα εγγυήτρια δύναμη τη Βρετανία και την Τουρκία. Κανένας δεν έδωσε τη ζωή του για οτιδήποτε άλλο εκτός από την Ελλάδα και την Ένωση. Εμείς, ως γνήσιοι και ανιδιοτελείς Ενωτικοί, συνεχίζουμε τον αγώνα μας για Αυτοδιάθεση και πολεμούμε το κάθε ανθελληνικό κατάλοιπο της Αγγλικής αποικιοκρατίας. Κανένας δεν θυσιάστηκε για τη λεγόμενη ανεξαρτησία του νησιού. Ας αφήσουμε τη γιορτή της σκλαβιάς της 1ης Οκτωβρίου για την εξουσία και τους κόλακές της. Με τη σκέψη στον Αυξεντίου, στο Μάτση , στο Βαγορή, στον Καραολή και σ’ όλους τους ήρωες, ο αγώνας μας συνεχίζεται.
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
