Από τις βουνοκορφές του Αρτσάκχ, μέχρι τις «ματωμένες φανέλες» του αποικιοκρατούμενου Μπέλφαστ. Από την Πόλη των Πόλεων στην ιδιότυπη Καππαδοκία. Από το αντιμαχόμενο Κουρδιστάν μέχρι τα παράλια της Μικράς Ασίας. Από την Ίμβρο και την Τένεδο, μέχρι τα Στενά του Γιβραλτάρ. Από το Μοναστήρι του Απόστολου Αντρέα και τις παρυφές του Πενταδακτύλου της κατεχόμενης Κύπρου, μέχρι την «τρεις φορές Ελεύθερη κι ακόμα σκλαβωμένη» Βόρεια Ήπειρο.

Όσο υπάρχουν σκλαβωμένες πατρίδες, θα συνεχίζουμε να επιτελούμε τον Αγώνα Δικαίου που έχουμε αναλάβει εδώ και 40 χρόνια. Πάντα βρισκόμασταν και πάντα θα βρισκόμαστεστην πρώτη γραμμή των επάλξεων να αγωνιζόμαστε για όλους τους κατατρεγμένους και τους αδικημένους ολάκερης της γης. Μπορεί στην διάρκεια τεσσάρων αυτών δεκαετιών να άλλαξαν πολλά και το φοιτητικό κίνημα να έχει καταντήσει χειραγωγούμενο φυτώριο ψήφων από φοιτητές-ανδρείκελα, αλλά στην Θεσσαλονίκη μια φλόγα παραμένει αναμμένη. Μια φλόγα παλεύει ενάντια σε ένα σάπιο κατεστημένο να ενωθεί με δεκάδες άλλες φλόγεςπου τρεμοπαίζουν, δημιουργώντας μια τεράστια πυρκαγιά που θα κάψει όσους βρεθούν στο διάβα της.

Διατηρούμε την ιδεολογία μας αγνή από την πρώτη μέρα. Είμαστε σαν ανήσυχα πνεύματα και δηλώνουμε περήφανα ότι δεν θα ησυχάσουμε μέχρι να δούμε στη Γιαλούσα, στη Μόρφου, σταΠυργά Αμμοχώστου σημαία με τον γαλανόλευκο σταυρό και το νησί μας στη μέση. Δεν θα ησυχάσουμε μέχρι να μην μείνει κανένας άνθρωπος υπόδουλος και αδικημένος.

Στεκόμαστε εδώ που η Ιστορία της πατρίδας μας, μας επιτάσσει να σταθούμε. Η γλυκιά μας Κύπρος, η κόρη σου μάνα Ελλάδα, είναι εδώ και χρόνια σκλαβωμένη. Πολλοί επιθυμούν την«αλεξανδρεττοποίηση» του Κυπριακού Ζητήματος και να καταστήσουν τους Κύπριους «νεομαλτέζους» της Μεσογείου, ξεχνώντας τις εθνικές τους καταβολές, ξεχνώντας τις βαθιές τους Ελληνικές ρίζες. Εμείς όμως δεν λησμονούμε το ότι ένας λαός είναι η μνήμη του. Αν με μια ιστορική προπαγάνδα διαγράψεις από ένα λαό τη μνήμη, του διαγράφεις την ταυτότητα του.

Η νεολαία πάντα στεκόταν τροχοπέδη στον αγώνα ενάντια στην λήθη. Πάντα αρνιέτουν να διαγράψει από τη μνήμη της τους Αγώνες των προγόνων της. Την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, παρατηρείται το αντίθετο φαινόμενο. Η μεγαλύτερη μάζα της νεολαίας αρνείται να αγωνιστεί και παραμένει άβουλη και αποχαυνωμένη μπροστά σε μια οθόνη ενός κινητού τηλεφώνου ή μέσα σε μια καφετέρια. Ο μεγαλύτερος αγώνας που έχουμε να δώσουμε σήμερα, είναι να ξυπνήσουμε αυτούς που κοιμούνται. Να βγάλουμε από το μυαλό των νέων την βολή και την προσωπική τους ευχαρίστηση και να αγωνιστούν μαζί μας για εθνική ολοκλήρωση και για εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων.

Θα πορευθούμε στον δρόμο που χάραξε ο Μπόμπι Σαντς, ο Πάτρικ Πιρς, ο Μιχαλάκης Καραολής, ο Ανδρέας Δημητρίου και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Αυτοί οι άνθρωποι, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, διέπραξαν έναν Αγώνα ενάντια στην καταπίεση και στο τέλος έδωσαν την ζωή τους για αυτόν. Θα πορευθούμε στον δρόμο που χάραξαν ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, oJamesFintanLeylor, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης και ο Αρχηγός Διγενής που μπόλιασαν τις ψυχές των νέων αυτών παιδιών με Ιδέες και ιδανικά. Αυτοί οι Ήρωες έγραψαν με χρυσά γράμματα το όνομα τους στην Ιστορία. Όχι γιατί ήταν κάτι πολύ περισσότερο από απλή σάρκα και οστά. Αλλά γιατί δεν άντεχαν να βλέπουν την πατρίδα τους και τον λαό τους εξαθλιωμένο από τυράννους. Γιατί για αυτούς δεν υπήρχε το δίλημμα «Ελευθερία ή Θάνατος». Υπήρχε μόνο το χρέος και η θέληση για Λευτεριά

Γραφείο Τύπου

Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης