«Είναι πολύ δύσκολον εις εμέ να ξεχωρίσω μεταξύ των τεσσάρων αυτών παλληκαριών ποιος ήταν ο γενναίος των γενναίων, διότι και οι τέσσαρες συνηγωνίσθησαν την στιγμήν εκείνην ποιος θα πέθαινε γενναιότερων»… Αυτά ήταν τα λόγια του Αρχηγού Διγενή για τα τέσσερα παλληκάρια που έδωσαν την ζωή τους στη θρυλική μάχη του Αχυρώνα.
Οι τέσσερις αγωνιστές Ανδρέας Κάρυος, Ηλίας Παπακυριακού, Φώτης Πίττας και Χρίστος Σαμάρας τη νύκτα τη 30ης Αυγούστου 1958 πήγαν στο Λιοπέτρι με σκοπό την εκπαίδευση μελών της Ε.Ο.Κ.Α σε θέματα που αφορούσαν τις ενέδρες. Στις 02:00 της 1ης Σεπτεμβρίου εμφανίστηκαν κοντά στο Λιοπέτρι στρατιωτικά αυτοκίνητα. Προσπάθησαν να εγκαταλείψουν το χωριό αλλά στην προσπάθεια τους συνάντησαν στρατιώτες. Στη συνέχεια αποφάσισαν να διασπάσουν τον κλοιό, χρησιμοποιώντας αυτοκίνητο αλλά στην δεύτερη αυτή προσπάθεια τους αντάλλαξαν πυρά με Άγγλους στρατιώτες. Αναγκάστηκαν λοιπόν να επιστρέψουν πίσω στο Λιοπέτρι και γύρω στις 03:00 κατέφυγαν στον αχυρώνα του Παναγιώτη Κάλλη. Μετά από αυτό το επεισόδιο, ακολούθησε κατ’ οίκον περιορισμός και ανάκριση όλων των κατοίκων του χωριού που μέχρι τις 15:00 ήταν συγκεντρωμένοι μέσα σε συρματοπλέγματα. Ακολούθησε έρευνα στον αχυρώνα αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Η ώρα 01:00 της 2ας Σεπτεμβρίου, οι Άγγλοι μετά από πληροφορίες, περικυκλώνουν τον αχυρώνα και ζητούν από τον ιδιοκτήτη κ. Παναγιώτη να τους δείξει που βρίσκονταν κρυμμένοι οι τέσσερις αγωνιστές. Ούτε ο ιδιοκτήτης αλλά ούτε και η οικογένεια του έδωσαν καμιά πληροφορία, παρά τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκαν. Στη συνέχεια οι Άγγλοι καλούν τους αγωνιστές να παραδοθούν αλλά μάταια. Κατόπιν πυροβολούν εντός του αχυρώνα, χωρίς να πάρουν και πάλι απάντηση. Το πρωί της ίδιας μέρας, έγινε νέος κατ’ οίκον περιορισμός και ο κ. Παναγιώτης υποβάλλεται σε άλλα βασανιστήρια. Μια ομάδα στρατιωτών που έφτασε κοντά στον Αχυρώνα δέχτηκε πυροβολισμούς από τους τέσσερις αγωνιστές και τότε οι Άγγλοι ζήτησαν ενισχύσεις. Οι πυροβολισμοί συνεχίζονταν και οι Άγγλοι κάλεσαν τους αγωνιστές να παραδοθούν. Έπειτα ακολούθησε μια μικρή διακοπή αλλά οι πυροβολισμοί επαναλήφθηκαν με αποτέλεσμα τον τραυματισμό αρκετών στρατιωτών.
Οι Άγγλοι ρίχνουν χειροβομβίδες αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Κάποιος από τους τέσσερις αγωνιστές βγαίνει από τον αχυρώνα πυροβολώντας αλλά φονεύεται από έναν Άγγλο στρατιώτη. Οι άλλοι 3 αγωνιστές συνέχισαν να πυροβολούν από εντός του αχυρώνα τραυματίζοντας έναν στρατιώτη και ένα λοχαγό. Στη ανταλλαγή των επόμενων πυροβολισμών φονεύεται και ο δεύτερος αγωνιστής. Μετά από πολύωρη μάχη, οι Άγγλοι αποφασίζουν να δώσουν το τελειωτικό κτύπημα αφού ρίχνουν ρούχα με βενζίνη από την οροφή του αχυρώνα. Τέλος ρίχνουν εμπρηστικές βόμβες, καίγοντας τον αχυρώνα. Στην προσπάθεια τους για να ξεφύγουν οι δύο αγωνιστές επειχήρησαν ηρωική έξοδο αλλά δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από τους Άγγλους στρατιώτες.
Οι τέσσερις λεβέντες αγωνίστηκαν θυσιάζοντας την ζωή τους, με μόνη τους έγνοια και σκοπό την πολυπόθητη Απελευθέρωση του αγαπημένου μας νησιού.
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης
