Ο Στυλιανός Λένας γεννήθηκε στα Χανδριά της επαρχίας Λεμεσού, το 1932. Οι γονείς του ήταν οι γνωστοί αγρότες του χωριού, Χριστοφής και Αθηνά Λένα, ενώ είχε ακόμα 8 αδέρφια. Αφού τελείωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του, μετέβη στη Λευκωσία, όπου εργάστηκε ως σιδηρουργός παρά το νεαρό της ηλικίας του. Το 1947 εγγράφηκε στην Ο.Χ.Ε.Ν. και ένα χρόνο αργότερα σε ηλικία 17 χρονών εισήχθη στην Τεχνική Σχολή Λέρου με υποτροφία από το Ελληνικό Κράτος. Επιστρέφοντας στην Κύπρο ύστερα από την αποφοίτησή του από την σχολή, άνοιξε μηχανουργείο στη Λευκωσία και ταυτόχρονα, σαν στέλεχος της Ο.Χ.Ε.Ν. καλλιέργησε τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη στα μέλη της. Έδωσε τον όρκο της Ε.Μ.Α.Κ. μεταξύ των πρώτων πέντε αγωνιστών το 1954.
Την 1η Απριλίου 1955, ως ένας από τους πέντε πρώτους ομαδάρχες Λευκωσίας, κτύπησε τον στρατώνα Γούσλεϋ Μπάρακς στη Λευκωσία. Επίσης, έλαβε μέρος στην απόπειρα εναντίον του Άγγλου Κυβερνήτη Αρμιτέιτζ, στην οποία πήρε μέρος και ο ήρωας Μάρκος Δράκος. Τον Αύγουστο του 1955 κατέφυγε στη Λύση, όπου ανέλαβε κατόπιν εντολής του Διγενή, την εκπαίδευση των εφεδρικών ομάδων δολιοφθορέων του τομέα Αμμοχώστου. Στη συνέχεια, κατέφυγε στην περιοχή του Πενταδακτύλου, συνενώθηκε με τον Γρηγόρη Αυξεντίου και έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις εναντίον των Άγγλων. Με την ανάθεση του τομέα Πιτσιλιάς στον Αυξεντίου το Νοέμβριο του 1955, τον ακολούθησε και ο Λένας αναλαμβάνοντας ως ένας από τους υποτομεάρχες του, στην περιοχή της νότιας Πιτσιλιάς.
Τον Αύγουστο του 1956, με βάση το στρατηγικό σχέδιο του Διγενή, ο τομέας του Αυξεντίου χωρίστηκε σε τέσσερις υποτομείς. Ο Λένας τέθηκε επικεφαλής της ομάδας του τμήματος από τον Άγιο Θεόδωρο μέχρι και τον Άγιο Μάμα, όπου ξεχώρισε για τις θαρραλέες και επιτυχείς επιθέσεις του εναντίον του εχθρού. Εγκαταστάθηκε στον Αγρό στα σπίτια του Παπαχριστόδουλου και δημιούργησε εργαστήριο κατασκευής χειροβομβίδων και εκρηκτικών συσκευών. Η κατασκευή και η τελειοποίηση των χειροβομβίδων τύπου ΜΚ2 ήταν δικό του έργο. Το μεγαλύτερο μέρος των εκρηκτικών υλών της Ε.Ο.Κ.Α. είχαν δημιουργηθεί από το Λένα, ο οποίος πήρε και το ψευδώνυμο «Γίγαντας», ενώ οι Άγγλοι αποικιοκράτες τον αποκαλούσαν «Κρούπ της Ε.Ο.Κ.Α.». Τόσο συχνές ήταν οι ενέδρες κι οι επιθέσεις του, ώστε τα αγγλικά στρατεύματα κινούνταν στην περιοχή του, παίρνοντας πάντοτε Έλληνες ομήρους ως ανθρώπινες ασπίδες. Ο Διγενής του σύστησε μάλιστα να περιορίσει τη δράση του.
Τόσο αφοσιωμένος ήταν στη δημιουργία των χειροβομβίδων, που όταν μια φορά, στην προσπάθεια του να θέσει το πυρακτωμένο υγρό σε καλούπια, κάποια σταγόνα ξέφυγε και κάθισε στο κεφάλι του, ωστόσο παρά τους φοβερούς πόνους και την παράκληση συναγωνιστή του να σταματήσει για να του περιποιηθεί το τραύμα, ο ίδιος τελείωσε τη δουλεία τους και τελειώνοντας είπε ότι «Θα ήταν κρίμα να χαθούν δύο χειροβομβίδες».
Τον Ιανουάριο του 1957 μετά τις προδοσίες που έπληξαν την Πιτσιλιά, το χέρι της προδοσίας έδειξε και τα κρησφύγετα στα σπίτια του Παπαχριστόδουλου στον Αγρό και ο Λένας όντας επικηρυγμένος με το μεγάλο για την εποχή ποσό των πέντε χιλιάδων αγγλικών λιρών, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το εργαστήρι του. Μεταφέρθηκε μαζί με την ομάδα του σε ασφαλή κρησφύγετο στη Γεράσα.
Κατατρεγμένος από τους Άγγλους συγκρούστηκε διαδοχικά τρεις φορές με αγγλικές περιπόλους. Στις 17 Φεβρουαρίου έπεσε με την ομάδα του σε ενέδρα των Άγγλων, όπου σκοτώθηκαν δύο συναγωνιστές του, ενώ ο ίδιος τραυματίστηκε σοβαρά και συνελήφθη από τους Άγγλους. Τον είχαν μεταφέρει στο στρατιωτικό νοσοκομείο Ακρωτηρίου. Στην ίδια ενέδρα έπεσε νεκρός ο Δημήτρης Χριστοδούλου, ενώ ο Παναγιώτης Αριστείδου που κατάφερε να διαφύγει, έπεσε σε νέα ενέδρα με τον συναγωνιστή του Τσαγκάρη Σωτήριο με αποτέλεσμα τον θάνατό τους. Η 17η Φεβρουαρίου άφησε στο πέρασμά της τρία νεκρά παλικάρια και έναν βαριά τραυματισμένο, ο οποίος υπέκυψε στα τραύματα του λίγες μέρες αργότερα.
Οι Άγγλοι πίστευαν ότι ο Λένας εφόσον ήταν βαριά τραυματισμένος θα υπέκυπτε στα βασανιστήρια τους και θα τους αποκάλυπτε σημαντικές πληροφορίες για την οργάνωση. Η απάντηση που έπαιρναν όμως από τον Γίγαντα της Ε.Ο.Κ.Α. ήταν πάντα αρνητική. Μέχρι και τις εφημερίδες που έγραφαν για τη θυσία του Αυξεντίου του προέβαλαν, για να πλήξουν το ηθικό του και να μιλήσει, αλλά μάταια. Έτσι, τον άφησαν αβοήθητο να πεθάνει από τα βαριά του τραύματα.
Τριάντα εννέα συνεχόμενες μέρες πάλευε ο Λένας βαριά τραυματισμένος με τα βασανιστήρια των Άγγλων. Στις 28 Μαρτίου του 1957 πέρασε στην αθανασία, ξεψυχώντας μπροστά στα μάτια του πατέρα του. Εξαιτίας του φόβου ύπαρξης λαϊκών εξεγέρσεων στην κηδεία του, τάφηκε στα Φυλακισμένα Μνήματα. Ο Στυλιανός Λένας έγινε τρανό παράδειγμα ανδρείας και πατριωτισμού για τους συναγωνιστές του αλλά και για εμάς σήμερα προκειμένου να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης
