Την περασμένη Τρίτη, 7/12/2021, πραγματοποιήθηκε στο Τελ Αβίβ τριμερής διάσκεψη μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, στην οποία συζητήθηκαν θέματα που αφορούν τα ενεργειακά, το Κυπριακό, την τουρκική προκλητικότητα στην περιοχή της Α. Μεσογείου και τη γενικότερη συνεργασία των τριών χωρών σε διάφορους τομείς. Στόχος της διάσκεψης ήταν η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, η σταθεροποίηση της κατάστασης στην περιοχή και η προώθηση των οικονομικών συμφερόντων των τριών κρατών. Η διάσκεψη αποδείχτηκε πολύ παραγωγική, σύμφωνα με τα εμπλεκόμενα μέρη, ενώ συμφωνήθηκε η πραγματοποίηση μιας επόμενης τριμερούς συνόδου στη Λευκωσία, το δεύτερο μισό του 2022.
Στη συνάντηση, οι τρεις ηγέτες προέβησαν σε δηλώσεις. Σε αυτές ο κ. Μητσοτάκης υπενθύμισε, μεταξύ άλλων, την παραβίαση της θαλάσσιας οικονομικής ζώνης της Κύπρου από την Τουρκία και τόνισε την ανάγκη για λύση του Κυπριακού, βάσει των ψηφισμάτων του ΣΑ των ΗΕ. Παράλληλα, επισήμανε την κατάργηση των εγγυήσεων και την απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων. Ακολούθως, ο κ. Αναστασιάδης αναφέρθηκε και αυτός στην τουρκική προκλητικότητα και αδιαλλαξία. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στις παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της ΚΔ στην ΑΟΖ της και στη στεριά με την κατάργηση του ειδικού καθεστώτος στα Βαρώσια. Όσον αφορά το Κυπριακό, ο κ. Αναστασιάδης υπογράμμισε την προσπάθεια της Ελληνοκυπριακής πλευράς για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και κατέκρινε την τ/κ και κατ’ επέκταση τουρκική διεκδίκηση λύσης δύο κρατών, η οποία παρεκκλίνει από τα «συμφωνηθέντα», εννοώντας τις άκυρες «συμφωνίες υψηλού επιπέδου» και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Έπειτα, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Ν. Μπένετ, δήλωσε ότι αναγνωρίζει τα θέματα ασφάλειας και τρομοκρατίας, ενώ δεν έκανε κάποια ιδιαίτερη αναφορά στο Κυπριακό.
Κατά τη διάσκεψη, συνυπογράφηκε από τους τρεις ηγέτες μια Κοινή Διακήρυξη, η οποία συμπεριλάμβανε θέματα διαφόρων τομέων συνεργασίας των τριών χωρών. Η διακήρυξη ανανεώνει τη δέσμευση για ενίσχυση της συνεργασίας των τριών κρατών σε έκτακτες ανάγκες και λειτουργία ειδικής ομάδας για την επίτευξη του στόχου, ενώ παράλληλα καταδικάζει κάθε μορφή τρομοκρατίας. Ακόμη, καταγράφει την προσπάθεια ενίσχυσης του αμυντικού συντονισμού τους (στρατιωτική και αμυντική βιομηχανική συνεργασία και διάλογος) και τον σχεδιασμό της πολιτικής εμπλοκής των ΗΠΑ στην Α. Μεσόγειο σε επόμενη συνάντηση των τεσσάρων τους, σε ένα πλαίσιο συνεργασίας «3+1».
Αξίζει να σημειωθεί ότι τον μεγαλύτερο ρόλο στην Κοινή Διακήρυξη, παίρνουν τα ενεργειακά θέματα, δίνοντας βάση στην υψίστης σημασίας συνεργασία των τριών μερών, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, το Δίκαιο της Θάλασσας και την επικράτηση του σεβασμού στα κυριαρχικά δικαιώματα του κάθε κράτους. Συγκεκριμένα, αναφέρεται το πρόγραμμα EastΜed και τα έργα κοινής ωφέλειας, στοχεύοντας πάντα στην ανάκτηση και τη διατήρηση της σταθερότητας στην περιοχή.
Επιπλέον, στηρίζεται η λύση του Κυπριακού ζητήματος βάση του συμφωνημένου πλαισίου από τον ΟΗΕ, στοχεύοντας στην «επανένωση» του νησιού, υπό κλίμα σεβασμού και προάσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών αρχών. Πρόκειται για μια θέση οξύμωρη, εφόσον τα ΗΕ προσβλέπουν σε μια λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η οποία αναιρεί κυριολεκτικά όλες τις πιο πάνω αξίες. Αποτέλεσμα της λύσης αυτής, σύμφωνα με τη διακήρυξη, θα είναι η «επανάκτηση» της ειρήνης στο σύνολο του λαού της Κύπρου και η ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική του κράτους. Επομένως και η σταθερότητα στην περιοχή. Η ειρηνική συμβίωση, με την εφαρμογή του συγκεκριμένου μοντέλου, καθίσταται αδύνατη, μιας και επιτυγχάνεται μέσω αυτού ο φυλετικός διαχωρισμός των πολιτών, θεσπίζοντας τον ρατσισμό και δημιουργώντας αναπόφευκτα σοβαρές διαμάχες. Εκτός αυτού όμως, οι πληγές της εισβολής είναι ακόμα νωπές. Είναι πραγματικά αδύνατο να μπαίνουμε σε διαδικασίες συζήτησης μιας λύσης, η οποία θα επιβάλλει στον ελληνικό κυπριακό λαό να ζήσει μαζί με τον εισβολέα, τον βιαστή, τον δολοφόνο των γονιών και των παππούδων του. Συνεπώς, κρίνεται αναγκαία μια αλλαγή πολιτικής πλεύσης στην εξωτερική πολιτική της ΚΔ, και όχι να αποδέχεται η κάθε ηγεσία της ΚΔ τους παράλογους όρους που θέτει η Τουρκία.
Η προσπάθεια απόκτησης συμμάχων και ιδίως σε συνεργασία με τη Μητροπολιτική Ελλάδα μπορεί να αποβεί πολύ ωφέλιμη για το νησί μας, εάν τη διαχειριστούμε σωστά. Από την άλλη, μπορεί να αποδειχθεί και ολέθρια σε κάποια σημεία, εφόσον στο Κυπριακό ζήτημα κινούμαστε προς άδικες και ρατσιστικές λύσεις, προωθώντας οι ίδιοι την καταδίκη μας. Επομένως, η οποιαδήποτε συνεργασία με άλλα κράτη, στην προκειμένη περίπτωση σε θέματα που αφορούν τους επεκτατικούς σχεδιασμούς και τις προκλητικές τακτικές της Τουρκίας, είναι ευπρόσδεκτη. Αντίθετα, η διάδοση της Ομοσπονδίας σε διεθνές επίπεδο ως τη μόνη εφικτή λύση του Κυπριακού καταργεί εν μέρει τα όποια οφέλη μπορούμε να αποκομίσουμε από τέτοιου είδους ενέργειες.
Ως αυτόνομοι φοιτητές που αγωνίζονται για τη σωτηρία του τόπου τους, δεν θα αφήσουμε κανέναν να επιβουλεύεται την πατρίδα μας. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να πραγματοποιούνται παρόμοιες ενέργειες, οι οποίες θα μπορούν να συνδυαστούν με περαιτέρω πρακτικά μέτρα αποτροπής της τουρκικής επιθετικής πολιτικής. Παράλληλα, πρέπει να καταστεί σαφές ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται, κυρίως από εμάς τους ίδιους. Κανένας συμβιβασμός δεν χωράει στην διεκδίκηση της εθνικής μας ακεραιότητας. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την λήθη έναντι στην εισβολή, ούτε τίποτα λιγότερο παρά την Απελευθέρωση του τόπου μας.
Γραφείο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης
